Ο Αγνωστος Wilhelm Reich Α’

 Wilhelm Reich [Βιλχελμ Ράιχ]
Η Άγνωστη Ιστορία ενός Αιρετικού Επιστήμονα

«Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες κανενός είδους. Κανένας Πρόεδρος, Ακαδημία, Δικαστήριο, Κογκρέσο ή Γερουσία σ΄ αυτή τη γη δεν έχει τη γνώση ή τη δύναμη να αποφασίσει ποια θα είναι η γνώση του αύριο. Είναι άχρηστο να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι που είναι άγνωστο σε κάποιον που είναι αδαής του αγνώστου, ή φοβάται την απειλητική δύναμή του. Μόνο οι παλιοί, καλοί κανόνες της μάθησης θα φέρουν τελικά την κατανόηση για τον εισβολέα της γήινης ύπαρξής μας. Αυτοί που δε γνωρίζουν τους δρόμους της μάθησης ας κάνουν στην άκρη, ενώ αυτοί που ξέρουν τι είναι γνώση, ας τρέξουν στο μονοπάτι προς το άγνωστο. Η Αναζήτηση της Γνώσης είναι Ανώτατη Ανθρώπινη Δραστηριότητα. Τίποτα άλλο, παρά οι νόμοι της μάθησης, δεν μπορούν να την ορίσουν». Wilhelm Reich

*Ποιός ήταν ο μεγάλος Dr Wilhelm Reich; *Η τεράστια πνευματική κληρονομιά του Dr Wilhelm Reich *Το φαινόμενο του Dr Wilhelm Reich είναι πολυσήμαντο και πολυδιάστατο. *Η θεωρία της λειτουργίας του οργασμού *Η συγκινησιακή πανούκλα *Ανάλυση του χαρακτήρα, χαρακτηρολογική και μυϊκή θωράκιση * Ο μηχανισμός διατήρησης της νεύρωσης στο άτομο: το «άγχος ηδονής» *Η «συγκινησιακή πανούκλα της ανθρωπότητας» * Πολιτική δράση Κοινωνική σκέψη και προσφορά *Ο μηχανισμός εξάπλωσης και διαιώνισης της νεύρωσης στον πληθυσμό *Ο τρόπος σκέψης του «οργονομικού λειτουργισμού» *Το πέπλο της αντίστροφης μέτρησης * Όλα τα βιβλία του Wilhelm Reich με χρονολογική σειρά *Η Ιστορία κύκλους κάνει

Dr Wilhelm Reich

Είναι πρακτικά δύσκολο και συναισθηματικά επίπονο να γράψω γι αυτόν τον αληθινά μεγάλο άνθρωπο κι επιστήμονα, τον Wilhelm Reich, που είναι από τις πιο πολύπλοκες, μεγαλειώδεις και μεγαλοφυείς προσωπικότητες, που αξιωθήκαμε την τιμή, όλοι εμείς σαν άνθρωποι να συμβιώσουμε μαζί του, πάνω στον ίδιο πλανήτη. Αλήθεια δεν ξέρω τον τρόπο να σας μεταφέρω στοιχεία, από αυτή την παράξενη, μυστηριώδη, όσο κι ανατρεπτική προσωπικότητα. Το θεωρώ ωστόσο καθήκον μου, να τιμήσω με την σειρά μου, τη δημιουργία και το ηθικό ανάστημα του Wilhelm Reich, που με ένα υψηλό επίπεδο καλλιέργειας, μας κληροδότησε ιδέες που φωτίζουν το θαύμα της ζωής. Οι λέξεις είναι λίγες, όσο πομπώδεις κι αν τις διαλέξω για να εντυπωσιάσω, γι αυτό θα επιλέξω τον πιο μυστήριο και παράξενο δρόμο. Την απλότητα.

Οι πραγματικά ζωντανοί άνθρωποι, στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία, είναι απλοϊκά ευγενικοί, τρυφεροί, πράοι και απτόητοι και γι’ αυτό, κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες του παρανοϊκά «πολιτισμένου κόσμου» κυριολεκτικά κινδυνεύουν. Νομίζουν ότι οι συνάνθρωποι τους ακολουθούν τους ίδιους ηθικούς νόμους της λογικής και της ζωής, άρα είναι ευγενικοί, σπλαχνικοί και γενναιόδωροι. Αυτή η φυσική τάση, που είναι βασική στο υγιές παιδί και στον πρωτόγονο κι αθωράκιστο άνθρωπο, υπάρχει, μέχρι να εμφανιστεί η συγκινησιακή πανούκλα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον αγώνα της λογικής τάξης των πραγμάτων κι αυτό γιατί το άρρωστο και θωρακισμένο άτομο αποδίδει τα δικά του παρανοϊκά χαρακτηριστικά, συναισθήματα, αξίες και σκέψεις, στους συνανθρώπους του.

Το ευγενές και υγιές άτομο πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ευγενικοί και δρουν ανάλογα. Το άρρωστο άτομο πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι διαπράττουν απάτες, κλέβουν, λένε ψέματα και διψούν για εξουσία. Ξεκάθαρα λοιπόν οι ζωντανοί άνθρωποι μειονεκτούν και βρίσκονται σε κίνδυνο στις συναναστροφές τους με τους άρρωστους. Όταν προσφέρουν κάτι στο άρρωστο άτομο, τότε αυτό θέλει να τα παίρνει όλα, χλευάζοντας και καταδιώκοντας τους κι όταν το εμπιστεύονται, αυτό τους προδίδει και τους ξεγελά. Αυτό έπαθαν ο Dr Royal Raymond Rife, ο Georges Lakhovsky, Dr Ryke Geerd Hamer, ο Nicola Tesla και φυσικά ο Dr Wilhelm Reich. Έτσι ήταν τα πράγματα από πάντα στον γνωστό κόσμο, πριν και μετά την εμφάνιση του «πολιτισμού».

«Το βαθύ, φονικό μίσος εναντίον κάθε ζωντανού είναι πολύ γνωστό και έχει πολλές φορές περιγραφεί έξοχα από τους συγγραφείς. Το πρόβλημα, δεν είναι η ύπαρξη του μίσους και η γνώση των λειτουργιών του, αλλά η πλήρης αδυναμία αυτών των δεδομένων να διεισδύσουν στον ανθρώπινο όχλο. Ούτε μια προσπάθεια να εξαλειφθεί αυτό το μίσος δεν πέτυχε. Συνεπώς, ο κύριος στόχος μιας ορθολογικής, αποφασιστικής προσπάθειας να αντιμετωπισθεί η συγκινησιακή πανούκλα, πρέπει να είναι η παροχή του κατάλληλου εδάφους στην ανθρώπινη συνείδηση, όπου να μπορέσει να ευδοκιμήσει μια τέτοια γνώση και να ασκήσει την επιρροή της κατά της πανούκλας.» Dr Wilhelm Reich [Αντιμέτωποι με τη Συγκινησιακή Πανούκλα]

Αυτός που θέλει να προστατέψει τη ζωή και την υγεία του ανθρώπου, ενάντια στη συγκινησιακή πανούκλα του ανθρωπάκου, πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί το δικαίωμα του «ελευθέρως εκφράζεσθαι και πράττειν» για το καλό, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό που η συγκινησιακή πανούκλα κι ο ανθρωπάκος, το χρησιμοποιεί για το κακό. Αν δοθεί το δικαίωμα στην έκφραση της γνώμης, η λογική τελικά πρέπει να νικήσει. Αυτή είναι η ελπίδα της ανθρωπότητας.

Ναι, ο Dr Wilhelm Reich αυτό το δικαίωμα το χρησιμοποίησε με πληθώρα βιβλίων και επιστημονικών δημοσιεύσεων, φυσικά αυτή του την αποκοτιά την πλήρωσε με την ζωή του κι ελάχιστα από αυτή του την μεγαλειώδη, πάνω στην ζωή εργασία, σκοπεύω να παρουσιάσω σε αυτό και σε επόμενο άρθρο.

Σκοπός μου είναι το έναυσμα, το ερέθισμα, το να σε κάνω να ψάξεις λίγο παραπάνω και ν’ ανακαλύψεις μόνος σου τι στο καλό γίνεται με την ζωή και την ασθένεια. Αυτό κάνω μέσα από την ιστοσελίδα μου στο terrapapers.com και το ίδιο επιδιώκω μέσα από το φιλόξενο και μυστήριο strange. Στο πρώτο μέρος θα μιλήσουμε για τα «σχεδόν γνωστά» για όποιους γνωρίζουν ήδη τον Dr Reich και την εργασία του, θα τον αφήσω να μιλήσει με τα δικά του λόγια – προτείνω να τα διαβάσεις φωναχτά και ν’ ακούσεις την δική του φωνή να σου μιλάει- για να νοιώσεις έστω και λίγο αυτό το μεγαλείο και την ψυχική δύναμη του ανθρώπου.

Στο δεύτερο μέρος θα μπούμε στα βαθιά και θα δούμε πίσω από το πέπλο της μεσαιωνικής κι απάνθρωπης καταδίωξης του, τον αληθινό λόγο της εξαφάνισης του και γιατί μέχρι σήμερα ενώ χρησιμοποιούν τις τεχνολογίες του επίσημα και ενώ έχει αλλάξει τον ρου της ψυχολογίας και κατά κόρον χρησιμοποιούν τις ανακαλύψεις του, πουθενά δεν αναφέρεται το όνομα του, τα σημαντικά του βιβλία είναι εξαφανισμένα ή κυκλοφορούν «υπόγεια» και μέχρι σήμερα οι παγ(ι)ωμένοι των κάθε λογής Ιερατείων και των Μυστικών Εταιριών, τον υποτιμούν και τον χλευάζουν. Φαίνεται πως πάτησε κάποιο πολύ ευαίσθητο κουμπί τους. Ναι αυτό έκανε … αλλά στο επόμενο strange, σήμερα στα βασικά.

Ποιός ήταν ο μεγάλος Dr Wilhelm Reich;

Ο Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich) γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου το 1897 στην Γαλικία, της Αυστρίας. Πέθανε στις 3 Νοέμβρη του 1957 στις ομοσπονδιακές φυλακές του Λιούσμπεργκ Ράιχ, κατηγορούμενος από την εταιρία Διεύθυνσης Τροφίμων και Φαρμάκων της Αμερικής. Ήταν Αυστριακός ψυχαναλυτής, μέλος της δεύτερης γενιάς ψυχαναλυτών μετά τον Σίγκμουντ Φρόυντ και μία από τις πιο ριζοσπαστικές προσωπικότητες στην ιστορία της ψυχιατρικής. Είχε στενή σχέση με τον Φρόιντ και ήταν μέλος της ψυχαναλυτικής εταιρίας της Βιέννης που τότε ήταν διευθυντής ο Σίγκμουντ Φρόιντ. Το 1930 έφυγε από την Βιέννη και πήγε στο Βερολίνο που έδινε διαλέξεις σε θέματα ψυχικής υγείας.

Με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 έφυγε και πήγε στην Δανία, στην Σουηδία και τελικά στην Νορβηγία, όπου τα αποτελέσματα της έρευνάς του στον χώρο, της βιολογίας, πλέον, τον απομάκρυναν ακόμη περισσότερο από τις επικρατούσες επιστημονικές θεωρήσεις. Το 1939 έφυγε για τις ΗΠΑ όπου έφτιαξε εργαστήριο ερευνών στο Φόρεστ Χιλς της Ν. Υόρκης και αργότερα στο Μαίην. Από το 1940 μέχρι την δολοφονία του το 1957 έζησε στις ΗΠΑ.

Από πολύ μικρή ηλικία είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες. Στα οχτώ του χρόνια έφτιαχνε συλλογές από φυτά και έντομα και μελετούσε τους τρόπους αναπαραγωγής τους. Το 1918 γράφεται στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Κέρδιζε κάποια χρήματα κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα και ζούσε πολύ μετρημένα αποφεύγοντας τις κοσμικές συγκεντρώσεις, τις περιττές παρέες και τις καφετέριες.

Το 1920, ενώ ήταν ακόμα φοιτητής, έγινε δεκτός σαν μέλος στη Ψυχαναλυτική Εταιρεία της Βιέννης, που καθοδηγούσε τότε ο Σίγκμουντ Φρόυντ. Οι στενές σχέσεις του με τον Φρόυντ και την ψυχανάλυση συνεχίστηκαν μέχρι το 1934. Το 1922 ο Reich άρχισε μια λαμπρή καριέρα σαν ψυχαναλυτής. Έγινε ένας από τους καλύτερους θεραπευτές της Βιέννης και υπήρξε ο λαμπρότερος ψυχαναλυτής της δεύτερης γενιάς, αυτής που διαδέχτηκε τους προκατόχους του, όπως τον Φρόυντ, τον Φερέντσι, τον Άμπραχαμ κ.α. Προοριζόταν ως κύριος υποψήφιος για την έδρα του Φρόυντ, αλλά η ηθική του και οι ανακαλύψεις του δεν του επέτρεψαν να μείνει. Από εκεί κι έπειτα η ζωή του ακολούθησε μια ταραχώδη πορεία, όπως άλλωστε ήταν και η έντονη προσωπικότητά του.

Για τις θεωρίες του και τις ανακαλύψεις του διώχθηκε από τέσσερα ευρωπαϊκά κράτη και διαγράφηκε από το Κομουνιστικό κόμμα της Γερμανίας και της Δανίας. Οι εκπρόσωποι του φασισμού τον θεώρησαν κομουνιστή και πράκτορα της Μόσχας και οι κομουνιστές τον θεώρησαν αντεπαναστάτη και πράκτορα της αστικής τάξης. Οι ψυχαναλυτές της εποχής του τον θεώρησαν αιρετικό και τον διέγραψαν από την Ψυχαναλυτική Ένωση.

Το 1947 ο Reich μπήκε στο στόχαστρο της Διεύθυνσης Φαρμάκων και Τροφίμων, την Ιερά Εξέταση της Αμερικής και το 1954 κατέθεσαν μήνυση εναντίον του. Ο Reich αρνήθηκε να παραστεί στο δικαστήριο «κατηγορούμενος» για να δικαστεί σε θέματα βασικής φυσικής έρευνας και η απόφαση βγήκε ερήμην του. Σύμφωνα με αυτή ο Reich έπρεπε να αποσύρει από το εμπόριο και να καταστρέψει κάθε «οργανικό συσσωρευτή» που υπήρχε.

Ακόμη του απαγόρευαν να πουλά τα βιβλία του και του επέβαλλαν να κάψει κάθε έγγραφο, κείμενο, άρθρο, περιοδικό υπήρχε και ανέφερε για τον «συσσωρευτή οργόνης». Στην συνέχεια κατηγορήθηκε για εγκληματική περιφρόνηση και απείθεια και καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση. Στις 3 Νοέμβρη 1957 ο πέθανε στις ομοσπονδιακές φυλακές του Λιούισμπεργκ στην Πενσυλβανία, δύο ημέρες πριν την αποφυλάκιση του. (!!) Ενταφιάστηκε στο Orgonon σύμφωνα με την επιθυμία του.

Το «Άκου Ανθρωπάκο» είναι η απάντηση του, ένα ανθρωπιστικό και όχι επιστημονικό βιβλίο που γράφτηκε από τον Reich το καλοκαίρι του 1946 χωρίς πρόθεση για δημοσίευση. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν αυτό το βιβλίο δεν γνωρίζουν ότι ο Reich έγραψε μερικά πολύ σημαντικά κι ενδιαφέροντα βιβλία που κάποια από αυτά σώθηκαν από τις φωτιές της ιεράς εξέτασης της F.D.A. Η απάντηση αυτή του μεγάλου φυσικού επιστήμονα με τον ανθρωπάκο του, είναι η ήσυχη απάντηση στην μεγάλη λασπολογία που εξαπέλυσε το ιερατείο της Ιεράς Εξέτασης -διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων- (F.D.A.) εναντίον ενός ανθρώπου που μόνο για το καλό της ανθρωπότητας και του ανθρώπου νοιαζόταν.

Η απόφαση του δικαστηρίου: «Απαγορεύεται η ταχυδρόμηση μεταξύ πολιτειών βιβλίων που φέρουν τη λέξη οργόνη. Επιπλέον θα καούν σε κλιβάνους όλα τα βιβλία και οι εργασίες του Dr Reich, ενώ ο ίδιος καταδικάζεται σε φυλάκιση». Υπόθεση αρ. 1056, 19 Μαρτίου 1954, Περιφερειακό Δικαστήριο Ηνωμένων Πολιτειών, Πόρτλαντ Μέιν, Δικαστής John D. Kliford Jr

Η απάντηση του Dr Wilhelm Reich:
«Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες κανενός είδους. Κανένας Πρόεδρος, Ακαδημία, Δικαστήριο, Κογκρέσο ή Γερουσία σ΄ αυτή τη γη δεν έχει τη γνώση ή τη δύναμη να αποφασίσει ποια θα είναι η γνώση του αύριο. Είναι άχρηστο να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι που είναι άγνωστο σε κάποιον που είναι αδαής του αγνώστου, ή φοβάται την απειλητική δύναμή του. Μόνο οι παλιοί, καλοί κανόνες της μάθησης θα φέρουν τελικά την κατανόηση για τον εισβολέα της γήινης ύπαρξής μας. Αυτοί που δε γνωρίζουν τους δρόμους της μάθησης ας κάνουν στην άκρη, ενώ αυτοί που ξέρουν τι είναι γνώση, ας τρέξουν στο μονοπάτι προς το άγνωστο. Η Αναζήτηση της Γνώσης είναι Ανώτατη Ανθρώπινη Δραστηριότητα. Τίποτα άλλο, παρά οι νόμοι της μάθησης, δεν μπορούν να την ορίσουν».

Ας δούμε τι είναι αυτό το τόσο τρομερό, που ο Dr Wilhelm Reich ανακάλυψε κι έβγαλε στην επιφάνεια, κάνοντας το ιερατείο των γνωστών Μυστικών Εταιριών και τους «θεούς με την άσπρη μπλούζα» να τον κυνηγήσουν με φρενήρεις και μεσαιωνικούς τρόπους, υποχρεώνοντας τον να κάψει τα βιβλία του και να καταστρέψει μόνος του, τους οργονοσυσσωρευτές του, όπως επίσης -στο επόμενο άρθρο- ποιο ήταν το σημείο μηδέν, της καταστροφής, της διαπόμπευσης, της φυλάκισης και της δολοφονίας του.

Εικόνα κάτω: «Ασφαλές λιμάνι» σχέδιο του Wilhelm Reich (δεκαετία του 1950).

Η τεράστια πνευματική κληρονομιά του Dr Wilhelm Reich

Η μεγαλύτερη δυσκολία στην κατανόηση της οργονομικής θεωρίας βρίσκεται στο γεγονός του ότι η ανακάλυψη της οργόνης έλυσε ταυτόχρονα πολλά προβλήματα μεγάλης σημασίας για την ζωή και την ύπαρξη. Το πρόβλημα της βιολογικής ρίζας των ψυχασθενειών, της βιογένεσης, της βιοπάθειας του καρκίνου, του αιθέρα, της κοσμικής νοσταλγίας του ανθρώπινου ζώου, ενός νέου είδους φυσικής ενέργειας, την λειτουργία του οργασμού, τον μηχανισμό εδραίωσης του φασισμού στο άτομο μέσω της οικογένειας και της θρησκείας, την λίμναση και σωματοποίηση του άγχους στους μυς, την ανακάλυψη της βασικής λειτουργίας της ηδονής στις αμοιβάδες, την ανακάλυψη της οργόνης, την θεραπεία με τους οργονοσυσσωρευτές, να είναι μόνο μερικές από τις ανακαλύψεις των ερευνών του Dr Wilhelm Reich.

Δεν είναι δύσκολο επομένως να καταλάβει κανείς, τον λόγο που στα μέσα του 20ου αιώνα σε ένα, έστω και κατ’ ευφημισμό «δημοκρατικό, ανεξάρτητο και πολιτισμένο» κράτος, εφαρμόστηκαν τεχνικές και πρακτικές του σκοτεινού μεσαίωνα εναντίον ενός ανθρώπου που η ανθρωπότητα θα έπρεπε να τιμά, για το ηθικό και δημιουργικό του ανάστημα. Το φαινόμενο του Dr Wilhelm Reich είναι πολυσήμαντο και πολυδιάστατο. Προσέφερε στην ανθρωπότητα αποδείξεις και στοιχεία που επικυρώνονται με μια θαυμαστή νομοτέλεια στην πολιτισμένη κοινωνική ζωή και στις τεχνικές κατακτήσεις, ανοίγοντας νέους ορίζοντες.

“Πιστεύω πώς οι νέες μου ανακαλύψεις θ’ αρχίσουν να φοβίζουν λιγότερο τον αναγνώστη πού έχει ανοικτό πεδίο σκέψης, όταν θα εξετάσει τα έξης:

Ή δουλειά στην ιατρική και τη βασική έρευνα διευκολύνεται πάρα πολύ από το ξεπέρασμα των έντονων ορίων πού έχουν τοποθετηθεί ανάμεσα στις ειδικότητες της φυσικής επιστήμης. Παρά την άπειρη ποικιλία της, ή φύση είναι βασικά ένα ενοποιημένο σύνολο. Ή ενότητα και ή απλότητα πού κρύβονται πίσω από τη φύση αποκαλύπτονται όταν δουλεύουμε με τις οργανικές λειτουργίες.

Η δικιά μου πεποίθηση είναι ότι ή όργονοενέργεια είναι πολύ λιγότερο φοβερή και πολύπλοκη από τις άλλες μορφές ενέργειας, πού μπορούν να εκμηδενίσουν ολόκληρες πόλεις.Όσο πιο γνώριμος γίνεται κανείς με τις οργονικές λειτουργίες τόσο πιο πολύ «σά στο σπίτι του» αισθάνεται μαζί τους.

Π.χ. ή κατανόηση πού δίνει αυτή ή δουλειά ανακουφίζει τη συνεχή πίεση πού νιώθει κανείς, χωρίς να έχει γνώση της βιολογικής ενέργειας, όταν δουλεύει με καρκινοπαθείς. Μετά από μερικά χρόνια, αφού έχεις συνηθίσει να χρησιμοποιείς αυτή τη γνώση, δεν μπορείς να διανοηθείς πώς ήταν κάποτε δυνατό να το βγάλεις πέρα χωρίς αυτήν. Οι χορειακές κινήσεις και ή επιληπτική κατάληψη χάνουν το μυστήριό τους. Οι διαδικασίες γίνονται απλές και καθαρές.

Μαθαίνει κανείς πώς ν’ αντιμετωπίζει πιο εύκολα τον ανθρώπινο παραλογισμό, πώς να καταλαβαίνει καλύτερα τί συμβαίνει στο εσωτερικό των ανθρώπων, πού πέφτουν θύματα του μυστικισμού ή της συγκινησιακής πανούκλας.

Επιπλέον, είναι μεγάλη ανακούφιση, και δεν πρέπει να τη υποτιμήσουμε, το γεγονός ότι μπορείς να έχεις βαθύτερη και πληρέστερη κατανόηση των θρησκευόμενων ανθρώπων, επειδή ξέρεις ότι υπάρχει μια κοσμική ενέργεια, πού βρίσκεται παντού και πού εμποδίζει τα πάντα (ό «αιθέρας» του Νεύτωνα, ό «θεός» όλων των εποχών και των ανθρώπων) και πού μπορεί να βιωθεί, να ιδωθεί και να μετρηθεί με το θερμόμετρο, το ηλεκτροσκόπιο και το μετρητή Γκάιγκερ-Μύλερ.

Τελικά, αποτελεί ανακούφιση να μπορείς να δώσεις ένα συγκεκριμένο νόημα στην ιατρική «προδιάθεση». Αποτελεί ανακούφιση να καταλαβαίνεις γιατί ένας άνθρωπος υποφέρει συνεχώς από κρυολόγημα και ένας άλλος ποτέ, γιατί μόνο ορισμένα άτομα υποκύπτουν σε επιδημίες και άλλα όχι, γιατί ένας άνθρωπος πεθαίνει από καρκίνο ή αγγειακή υπερένταση και ένας άλλος όχι και τί διακρίνει βιολογικά ένα ζωηρό παιδί από ένα νωθρό. Με λίγα λόγια, ή διαφώτιση πού απορρέει από τη γνώση της όργονοενέργειας αντισταθμίζει με το παραπάνω το φόβο πού βιώνεται όταν αποκαλύπτονται τα «μεγάλα μυστήρια» της φύσης. Dr Wilhelm Reich [Η Βιοπάθεια του καρκίνου]

Η θεωρία της λειτουργίας του οργασμού

Βασιζόμενος στην κλινική του εμπειρία ο Ράιχ παρατήρησε αφενός πως, κατά κανόνα, οι ασθενείς του παραπονούνταν για μη ικανοποιητική σεξουαλική ζωή και αφετέρου πως η εδραίωση μιας ικανοποιητικής σεξουαλικής ζωής ανακούφιζε από τα νευρωτικά συμπτώματα. Για να επιτευχθεί θεραπεία, έπρεπε να αντιμετωπιστεί η λίμναση της λίμπιντο (της σεξουαλικής ενέργειας κατά την ορολογία της ψυχανάλυσης). Εν τούτοις, η σεξουαλική δραστηριότητα δεν αρκούσε, η ικανοποίηση κατά τη συνουσία ήταν απαραίτητη προϋπόθεση. Η ικανότητα ικανοποίησης ονομάστηκε «οργασμική ικανότητα». Η λειτουργία του οργασμού ήταν, λοιπόν, η διατήρηση της ενεργειακής ισορροπίας του σώματος μέσω της εκφόρτισης της περίσσειας ενέργειας που συσσωρεύεται φυσιολογικά σε αυτό.

Στους νευρωτικούς χαρακτήρες, ωστόσο, η λίμναση της σεξουαλικής ενέργειας προκαλεί το «άγχος της λίμνασης» (νευρωτικό άγχος) το οποίο, με τη σειρά του, εμποδίζει τη βίωση επαρκούς ικανοποίησης κατά τη σεξουαλική πράξη. Η πλήρης παράδοση στο «αντανακλαστικό του οργασμού» χαρακτηρίζει τον «γενετήσιο χαρακτήρα» και τον ξεχωρίζει από τον «νευρωτικό χαρακτήρα». Ο Ράιχ πίστευε πως η πλειονότητα των ανθρώπων ανήκε στη δεύτερη κατηγορία, ακόμα και αν, συχνά, η ικανότητά τους να είναι λειτουργικοί στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής φαινόταν να διατηρείται σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Παρατήρησε, επίσης, πως ο παραπάνω ενεργειακός μεταβολισμός εμφανίζεται ως μια διεργασία τεσσάρων βημάτων: μηχανική ένταση → βιοηλεκτρική φόρτιση → βιοηλεκτρική εκφόρτιση → μηχανική χαλάρωση. Τη διεργασία αυτή ονόμασε «κανόνα του οργασμού» ή «της ζωής» καθώς αυτή διέπει κάθε έμβια λειτουργία. Τα παραπάνω ευρήματα έπεισαν τον Ράιχ πως η λίμπιντο δεν ήταν απλώς μια θεωρητική έννοια, όπως υποστήριζε η ψυχανάλυση, αλλά πραγματική ενέργεια την οποία το σώμα συγκεντρώνει και εκφορτίζει και η οποία, μπορεί να μετρηθεί.

Η Λειτουργία του οργασμού:

“Η πείρα μας στην καθημερινή κλινική πρακτική δεν αφήνει καμιά αμφιβολία: Ή Εξάλειψη της σεξουαλικής λίμνασης με την οργαστική Εκφόρτιση της βιολογικής διέγερσης, αφανίζει κάθε είδους νευρωτικές εκδηλώσεις. Η δυσκολία πού πρέπει να ξεπεράσουμε είναι κατά μεγάλο μέρος κοινωνικής φύσης. Πρέπει να προσέχουμε συνεχώς αυτά τα απλά βασικά γεγονότα.

Το γεγονός ότι ο οργασμός είναι ένα θεμελιακό βιολογικό φαινόμενο, ήταν από καιρό γνωστό στην σεξοικονομία «θεμελιακό» Επειδή ή οργαστική εκφόρτιση της ενέργειας συμβαίνει μόνο στη βαθύτερη ρίζα της βιολογικής λειτουργικότητας. Η εκφόρτιση εμφανίζεται με τη μορφή ενός ακούσιου σπασμού του συνολικού πλασματικού συστήματος. Σαν την αναπνοή, είναι μια βασική λειτουργία κάθε ζωικού συστήματος.

Βιοφυσικά δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τη συνολική συστολή μιας αμοιβάδας από την οργαστική συστολή ενός πολυκύτταρου οργανισμού. Τα πιο ιδιάζοντα χαρακτηριστικά είναι: 1) έντονη βιολογική διέγερση 2) επαναλαμβανόμενη συστολή και διαστολή 3) απέκκριση των σωματικών υγρών 4) ραγδαίος υποβιβασμός της βιολογικής διέγερσης.

Για να καταλάβουμε αυτά τα χαρακτηριστικά σαν βιολογικές λειτουργίες έπρεπε να απελευθερωθούμε από τις διεστραμμένες σεξουαλικές αντιδράσεις πού ξυπνάει κάθε θεώρηση των σεξουαλικών λειτουργιών — στην ουσία, των αυτόνομων λειτουργιών γενικότερα — στον άνθρωπο. Αυτές οι συγκινησιακές αντιδράσεις είναι από μόνες τους νευρωτικές εκφράσεις πού αποτελούν πρόβλημα για την ψυχιατρική μας δουλειά.

Μια πιο ακριβής παρατήρηση δείχνει ότι αυτές οι τέσσερεις λειτουργίες δεν ζευγαρώνουν αλλά μάλλον συμβαίνουν κατά ένα συγκεκριμένο, νομοτελειακό, τετραπλό σχήμα. Η αυξανόμενη ένταση πού συμβαίνει στην βιολογική διέγερση εμφανίζεται σαν σεξουαλική διέγερση και παράγει μια φόρτιση στην περιφέρεια του οργανισμού. Αυτό το φαινόμενο αποδείχτηκε αναμφισβήτητα από μετρήσεις των δυναμικών στις ερωτογενείς ζώνες κατά τη διάρκεια ηδονικής διέγερσης.

Μόλις ή ένταση και ή βιοενεργειακή φόρτιση έχουν φτάσει ένα ανώτατο σημείο, ακολουθούνται από γενικούς σπασμούς, δηλ. συσπάσεις ολόκληρου του βιολογικού συστήματος. Ή ένταση υψηλής ενέργειας στην περιφέρεια τού οργανισμού απελευθερώνεται. Αυτό αποκαλύπτεται αντικειμενικά σαν μια απότομη πτώση του βιοηλεκτρικού δυναμικού του δέρματος και γίνεται αισθητό υποκειμενικά σαν ραγδαία ελάττωση της διέγερσης.

Η απότομη μεταβολή από υψηλή φόρτιση σε εκφόρτιση ονομάζεται «ακμή». Σαν αποτέλεσμα της προς τα πίσω ροής των σωματικών υγρών συμβαίνει μια μηχανική χαλάρωση των ιστών, πού ακολουθεί την εκφόρτιση της βιολογικής ενέργειας. Ή ένδειξη ότι ό οργανισμός δεν είναι Ικανός να ανανεώσει την σεξουαλική διέγερση αμέσως μετά, αποδείχνει την πραγματική αποφόρτιση ενέργειας.

Στη γλώσσα της ψυχολογίας, αυτή ή κατάσταση ονομάζεται «ικανοποίηση»· Ή ανάγκη για ικανοποίηση, ή με βιοφυσικούς όρους, για την αποφόρτιση της ενέργειας που πλεονάζει μέσω συγχώνευσης με έναν άλλο οργανισμό, συμβαίνει σε περισσότερο ή λιγότερο συχνό διαστήματα, ποικίλλοντας ανάλογα με το άτομο όπως και με το είδος.

Τα διαστήματα γίνονται συνήθως μικρότερα κατά την άνοιξη. Στα ζώα, υπάρχει το φαινόμενο της έξαψης ή του βατεύματος, πού ή πιο συχνή μορφή αυτής της βιολογικής ανάγκης γίνεται ορισμένες φορές το χρόνο, κυρίως την άνοιξη. Το γεγονός αυτό φανερώνει μια στενή σύνδεση ανάμεσα στη λειτουργία τού οργασμού και σε μία ενεργειακή λειτουργία κοσμικής φύσης. Μαζί με τα γνωστά αποτελέσματα του ήλιου στον ζωντανό οργανισμό, ή οργασμική λειτουργία είναι ένα από τα φαινόμενα πού μάς κάνουν να θεωρήσουμε το ζωντανό οργανισμό σαν ένα ειδικό, λειτουργικό κομμάτι της άβιας ύλης.

Ή λειτουργία του οργασμού αποκαλύπτεται μ’ αυτόν τον τρόπο σαν ένας τετραπλός ρυθμός: μηχανική ένταση > βιοενεργειακή φόρτιση > βιοενεργειακή εκφόρτιση > μηχανική χαλάρωση. Θα τον ονομάσουμε λειτουργία της έντασης και φόρτισης ή, σύντομα, η λειτουργία -TC.

Οι αρχικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι ή λειτουργία-TC δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό του οργασμού αλλά ισχύει και για όλες τις λειτουργίες του αυτόνομου ζωικού συστήματος. Η καρδιά, τα έντερα, ή ουροδόχος κύστη, οι πνεύμονες, όλα λειτουργούν σύμφωνα μ’ αυτό τον ρυθμό. Ακόμα κι ή κυτταρική διαίρεση ακλουθεί αυτό το τετραπλό σχήμα. Το ίδιο ισχύει και για την κίνηση των πρωτόζωων και μεταζώων κάθε είδους.

Τα σκουλήκια και τα φίδια, στις κινήσεις τόσο των μεμονωμένων μερών όσο και ολόκληρου του οργανισμού τους, εκδηλώνουν σαφώς την ρυθμική λειτουργικότητα πού σκιαγραφείται από την φόρμουλα-TC. φαίνεται να υπάρχει ένας βασικός νόμος πού κυβερνάει ολόκληρο τον οργανισμό, μαζί με την κυβέρνηση του αυτόνομου συστήματός του. Με τη βασική βιολογική μας φόρμουλα, περικλείουμε την ουσία των ζωντανών λειτουργιών.

Έτσι ή φόρμουλα του οργασμού εμφανίζεται σαν ή ίδια ή φόρμουλα της ζωής. Αυτό αντιστοιχεί ακριβώς στην προηγούμενη διατύπωσή μας ότι το σεξουαλικό προτσές είναι ουσιαστικά το δημιουργικό βιολογικό προτσές, στην τεκνογονία, την εργασία, την απολαυστική ζωή, τη διανοητική παραγωγικότητα, κτλ. Ή αποδοχή ή ανασκευή της οργονοβιοφυσικής εξαρτάται από την αναγνώριση ή απόρριψη αυτής της διατύπωσης. Dr Wilhelm Reich [Η Βιοπάθεια του καρκίνου]

Ανάλυση του χαρακτήρα, χαρακτηρολογική και μυϊκή θωράκιση

Στην προσπάθειά του να θεραπεύσει τις νευρώσεις ο Ράιχ ανέπτυξε την τεχνική της «ανάλυσης του χαρακτήρα» (1926-1934) η οποία αργότερα ενσωματώνοντας νέα ευρήματα εξελίχθηκε στη «νευροφυτοθεραπεία» (1935-1939) και τελικά στην «οργονοθεραπεία» (μετά το 1939).

Η έρευνά του για τις περιπτώσεις αποτυχίας της θεραπευτικής εφαρμογής της ψυχανάλυσης τον έφερε αντιμέτωπο με το φαινόμενο της αντίστασης στη θεραπεία. Εγκαταλείποντας το τυπικό της ψυχανάλυσης κάθισε απέναντι (και όχι πίσω) από τον ασθενή επιδιώκοντας την οπτική επαφή. Επιχείρησε να επιτεθεί άμεσα στην αντίσταση που επιδείκνυε ο αναλυόμενος επισημαίνοντας του το γεγονός καθαυτό και περιγράφοντας του τις στάσεις και τις συμπεριφορές μέσω των οποίων εκδηλωνόταν η αντίσταση.

Η επιτυχημένη εφαρμογή αυτής της τεχνικής οδηγούσε στη συνειδητοποίηση των παραπάνω παγιωμένων, στατικών χαρακτηρολογικών γνωρισμάτων (που μπορούσαν να είναι για παράδειγμα ένα υπεροπτικό, αλαζονικό ύφος ή μία μόνιμη και μονότονη ευγενική συμπεριφορά) και στην απόρριψη τους. Αυτό, τελικά, επέτρεπε την εκφόρτιση χρόνια απωθημένων συγκινήσεων και τη βελτίωση της ικανότητας για αυθεντική συναισθηματική επαφή. Σύμφωνα με τον Ράιχ, εφόσον η θεραπευτική διαδικασία οδηγούσε σε αλλαγές στον χαρακτήρα, ο ίδιος ο χαρακτήρας θα έπρεπε να θεωρείται συνολικά νευρωτικός. Αυτή η νέα θεραπευτική τεχνική που ονομάστηκε ανάλυση του χαρακτήρα μετατόπιζε το επίκεντρο της ανάλυσης από τα συμπτώματα και το ασυνείδητο περιεχόμενό τους στον χαρακτήρα και στην αντίσταση που αυτός προέβαλε στη θεραπεία.

Ο Ράιχ παρατήρησε τότε και άλλες αλλαγές, πέρα από τις καθαρά ψυχολογικές, στους ασθενείς που εμφάνιζαν βελτίωση. Τα πρόσωπά τους χαλάρωναν και γίνονταν πιο εκφραστικά. Τα σώματά τους έχαναν τη χαρακτηριστική τους ακαμψία και η αναπνοή τους βάθαινε. Ο Ράιχ συμπέρανε πως οι σωματικές ακαμψίες που εξάλειφε η θεραπεία ήταν το σωματικό αντίστοιχο του νευρωτικού χαρακτήρα.

Συνολικά ο αμυντικός μηχανισμός ονομάστηκε «θωράκιση» και μπορούσε να χωριστεί σε:

Χαρακτηρολογική θωράκιση: Το σύνολο των τυπικών χαρακτηρολογικών στάσεων τις οποίες αναπτύσσει ένα άτομο ως άμυνα απέναντι στις δυσβάστακτες συγκινησιακές διεγέρσεις. Η χαρακτηριολογική θωράκιση προκαλεί ακαμψία του χαρακτήρα, έλλειψη συγκινησιακής επαφής και «απονέκρωση».
Μυϊκή θωράκιση: Είναι χρόνιοι μυϊκοί σπασμοί που αναπτύσσει ένα άτομο προκειμένου να καταστείλει έντονες οργανικές αισθήσεις και αφόρητες συγκινήσεις, ιδιαίτερα το άγχος, την οργή και τη σεξουαλική διέγερση.

Η μυϊκή ακαμψία εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό με τη χαρακτηρολογική ακαμψία του νευρωτικού χαρακτήρα. Εξάλλου η κλινική εμπειρία έδειχνε ότι οι διάφοροι χαρακτήρες έτειναν να αντιστοιχούν σε συγκεκριμένους τύπους μυϊκής θωράκισης: για παράδειγμα ο κλασσικός ανδρικός τύπος του φαλλικού χαρακτήρα εμφανίζει τυπικά θωράκιση στο στήθος, στο διάφραγμα, στα πόδια και βαριά θωράκιση στους ώμους. Συνεπώς η μυϊκή και η χαρακτηρολογική θωράκιση μπορούν να χαρακτηριστούν ως λειτουργικά δηλαδή ως προς τη λειτουργία τους, ταυτόσημες.

Η θωράκιση προκαλείται από τη συστηματική ματαίωση των συναισθηματικών αναγκών των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Η ανάπτυξη θωράκισης θεωρείται αναμενόμενη για παιδιά που ανατρέφονται σε νευρωτικό περιβάλλον. Με την εισαγωγή της έννοιας της οργόνης ως απτής βιολογικής ενέργειας που εκτονώνεται κατά τον οργασμό η θεραπεία των νευρώσεων του Ράιχ ονομάστηκε οργονοθεραπεία. Η νευροφυτοθεραπεία υπήρξε μια ενδιάμεση θεραπευτική τεχνική που ακολούθησε την ανακάλυψη της μυϊκής θωράκισης και του αντανακλαστικού του οργασμού.

Ο μηχανισμός διατήρησης της νεύρωσης στο άτομο: το «άγχος ηδονής»

Έμενε, ωστόσο, να βρεθεί η αιτία για την οποία ο θωρακισμένος (νευρωτικός) άνθρωπος δεν έκανε προσπάθεια να αποβάλλει τη θωράκισή του, η οποία αφενός του δημιουργούσε προβλήματα ψυχολογικής φύσεως και αφετέρου του έθετε εμφανείς περιορισμούς στην καθημερινή λειτουργικότητά του. Η λύση βρέθηκε σε ένα επίμονο εύρημα της τελικής φάσης της θεραπείας, κατά την οποία οι τελευταίες αντιστάσεις καταρρέουν και το σώμα παραδίδεται στις ισχυρές σωματικές αισθήσεις που αναδύονται: οι ασθενείς πάντοτε βίωναν το αίσθημα του τρόμου πριν την τελική παράδοση.

Ο Ράιχ συμπέρανε ότι ο οργανισμός των θωρακισμένων ατόμων είχε συνηθίσει σε τέτοιο βαθμό τη χρόνια χαρακτηριολογική και μυϊκή ακαμψία ώστε η χωρίς αναστολές βίωση βαθέων συναισθημάτων και η έκφρασή τους προκαλούσε εντονότατο άγχος. Το άγχος ηδονής, που χαρακτηρίζει τη λειτουργία του θωρακισμένου ανθρώπου σε κάθε έκφραση της ζωής του, έχει ως αποκορύφωμα το «άγχος οργασμού» που εμφανίζεται πριν την τελική και πλήρη παράδοση του οργανισμού στις ακούσιες οργασμικές συσπάσεις του στην τελική φάση της θεραπείας.

Ο Ράιχ απολύτως λογικά, δεν συμμεριζόταν τη φροϋδική άποψη πως τα σεξουαλικά ένστικτα είναι απαραίτητο να καταπιέζονται προσαρμοζόμενα στο πλαίσιο που θέτει ο πολιτισμός. Πίστευε, αντίθετα, πως η ελεύθερη έκφραση και ικανοποίηση των μη διεστραμμένων, υγιών σεξουαλικών ορμών είναι όχι μόνο συμβατή με την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων, αλλά κύρια προϋπόθεση για ουσιαστική κοινωνική πρόοδο. Αργότερα, μάλιστα, υποστήριξε πως λόγω του μαζικού και διαχρονικού χαρακτήρα των νευρώσεων «ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε (αληθινή) κουλτούρα ή πολιτισμός»

Ο Freud από την άλλη πλευρά, υποστήριζε ότι ο πολιτισμός έχει τα πρωτεία, ότι τα σεξουαλικά ένστικτα πρέπει να προσαρμόζονται στην υπάρχουσα κοινωνική δομή. Αυτές οι αντικρουόμενες απόψεις θα οδηγήσουν σε μια αναπόφευκτη διακοπή των σχέσεων του Reich και του Freud.

Ο Reich αφιέρωσε πολύ από τον χρόνο και τα χρήματά του για να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης σχετικά με τον σημαντικό ρόλο της σεξουαλικότητας στις ζωές τους. «Είχα έξι κλινικές στη Βιέννη όπου οι άνθρωποι έρχονταν και έπαιρναν συμβουλές μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Στόχος ήταν η παροχή ιατρικής και εκπαιδευτικής βοήθειας» (Reich Speaks of Freud)

Εργάστηκε μέσα στο Σοσιαλιστικό και Κομμουνιστικό κόμμα της Βιέννης και αργότερα στο Βερολίνο, προσεγγίζοντας τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, ώστε να συμβάλει στην σεξουαλική εκπαίδευση, τον έλεγχο των γεννήσεων και την αντισύλληψη, το δικαίωμα του διαζυγίου και την καλύτερη στέγαση. Ο Reich θυμόταν ότι στο Βερολίνο ήταν περίπου 50.000 άνθρωποι στην οργάνωσή του (Sex-Pol) τον πρώτο χρόνο.

“Η οργονομία θεωρεί πως οι νευρωτικές κοινωνίες είναι ταυτόχρονα απρόθυμες και ανίκανες να αναθρέψουν συγκινησιακά υγιή παιδιά. Καθώς η διάλυση της θωράκισης φέρνει πάντοτε στην επιφάνεια συναισθήματα τρόμου, ο θωρακισμένος άνθρωπος τείνει να αντιμετωπίζει τον αθωράκιστο, υγιή άνθρωπο ως απειλή. Για τον λόγο αυτό η στάση της κοινωνίας απέναντι στις υγιείς συμπεριφορές είναι συχνά εχθρική· για τον ίδιο λόγο τα παιδιά μικρής ηλικίας γίνονται αποδέκτες συμπεριφορών που σκοπό έχουν την ανάπτυξη θωράκισης σε αυτά.

Η κοινωνικά επιζήμια δράση του νευρωτικού χαρακτήρα, η οποία μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, ονομάστηκε συγκινησιακή πανούκλα και αναγνωρίσθηκε ως η πραγματική, διαχρονική τροχοπέδη στην προσπάθεια του ανθρώπου για ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών της ζωής του. Μεταξύ άλλων, η συγκινησιακή πανούκλα θεωρήθηκε υπεύθυνη για τη δίωξη μεγάλων πρωτοπόρων όπως ο Ιησούς (ως μυθικό πρόσωπο), ο Τζορντάνο Μπρούνο και ο Γαλιλαίος” [Η συγκινησιακή πανούκλα]

Dr Wilhelm Reich και η Βιοπάθεια του καρκίνου

Η πεποίθηση του Reich ήταν ότι ο καρκίνος είναι μια βιοενεργειακή συστολή ακολουθούμενη από συναισθηματική-συγκινησιακή παραίτηση και ότι οι όγκοι από μόνοι τους δεν είναι η ασθένεια, αλλά μόνο μια τοπική εκδήλωση μιας βαθύτερης συστημικής διαταραχής. Ήταν αφάνταστα μπροστά από την εποχή του. Ισάξιος των σύγχρονων του μεγαλοφυϊών πατέρων της ηλεκτροθεραπείας των Royal Rife και του George Lakhovsky. Δείτε προηγούμενα άρθρα μου που δημοσιεύτηκαν στο Strange n.148 -149. στο orgonodrome και φυσικά στο terrapapers.com

Ο άνθρωπος Βίλχελμ Ράιχ ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του, όντας ο ίδιος γιατρός που ανακάλυψε την οργόνη, τον οργοσυσωρευτή, το πείραμα Oranur, την θωράκιση του ανθρώπου, την συναισθηματική πανούκλα και έδωσε μάχη με τα UFO με μοναδικό του όπλο τους σωλήνες του νεφοδιαλυτή (cloudbuster). Όλη η επίθεση και η δυσφήμηση που δέχτηκε από τους ψυχιάτρους και τους επιστήμονες της κακιάς ώρας ήταν όχι για να αποδείξουν πως η «οργόνη του» ήταν καταστρεπτική για τον άνθρωπο, αλλά για να την εξαφανίσουν, με τη δυσφήμιση. Οι ανακαλύψεις του άνοιξαν την πόρτα στην εμφάνιση νέων επιστημονικών κλάδων, όπως η Βιοτρονική ή Οργοτρονική.

Η Οργόνη του Ράιχ όμως, είναι ακόμη εδώ για όποιον θέλει μια καλύτερη ζωή και ένα σώμα υγιές και δυνατό. Είναι η ζωή ενός γνήσιου επιστήμονα που δε δίστασε να πάει κόντρα στο κατεστημένο και στα συμφέροντα της εποχής του, για να ανακαλύψει την αλήθεια πέρα από προκαταλήψεις και δογματισμούς. Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν ο πρώτος δυτικός επιστήμονας που κατάφερε να «ξαναανακαλύψει» και να τεκμηριώσει επιστημονικά την ύπαρξη αυτής της λεπτής αιθερικής ενέργειας που περιβάλει τα πάντα και που στην Ανατολή ήταν τόσο διαδεδομένη από τα αρχαία χρόνια, ως «Πράνα» στην Ινδία και «Τσι» στην Κίνα.

Η Βιοπάθεια του καρκίνου

Αυτό το βιβλίο είναι ό δεύτερος τόμος της «Ανακάλυψης της Οργόνης» και είναι άμεση συνέχεια του πρώτου τόμου, της «Λειτουργίας τού Οργασμού» Αποτελείται από μια σειρά άρθρων, πού αναφέρονται στην ανακάλυψη της κοσμικής οργονοενέργειας, και πού πρώτοδημοσιεύτηκαν μεταξύ 1942 και 1945 στη Διεθνή ‘Εφημερίδα της Σεξοικονομίας και της Όργονικής Έρευνας.

Αυτά τα δοκίμια παρουσιάζονται έτσι συγκεντρωμένα, ώστε ή οργονοβιοφυσική να φανεί σαν μια λογική συνέπεια των ανάλογων παρατηρήσεων, πειραμάτων και πρακτικών παραδοχών πάνω στη δουλειά. Ο απροκατάληπτος αναγνώστης θα μπορεί τώρα να πειστεί πιο εύκολα, απ’ ό,τι μέσα από τα μεμονωμένα άρθρα, στα όποια αυτός πού είχε ανακαλύψει την οργονοενέργεια εμφανιζόταν πολύ περισσότερο, σαν όργανο της επιστημονικής λογικής και συνέπειας, παρά σαν δημιουργός «νέων θεωριών».

Ο πλούτος των στοιχείων και των πορισμάτων πού καταγράφτηκαν σ’ αυτόν τον τόμο υπερβαίνει κατά πολύ τις εφευρετικές ικανότητες τού ανθρώπινου μυαλού. Στη διάρκεια τού προτσές της ανακάλυψης της κοσμικής οργονοενέργειας, το καθήκον μου δεν ήταν να κατασκευάσω θεωρίες αλλά απλά και μόνο να καταγράψω τις παρατηρήσεις μου με προσοχή, συνοχή και αντικειμενικότητα, να τις επαληθεύσω με κατάλληλα πειράματα και να οικοδομήσω τις λογικές γέφυρες της σκέψης από ένα πεδίο λειτουργικότητας σ’ ένα άλλο.

“Έχω εν μέρει αναθεωρήσει τα άρθρα πού δημοσιεύτηκαν πριν, για ν’ αποφύγω την επανάληψη και για να παρουσιάσω τα κείμενα με χρονολογική σειρά. Έχω επίσης προσθέσει μια περιγραφή των λαθών πού παρουσιάζει ή «Θεωρία των αεροέγκύστων». Ακόμα, για χάρη τού ειδικευμένου στην καρκινική έρευνα, συμπεριλαμβάνεται και μια εξέταση πού αποσκοπεί να αποδείξει τη σχέση μεταξύ κλασικής και οργονομικής καρκινικής έρευνας.

Στο συμπέρασμα πού εκτίθεται μετά τα κείμενα της όργονοφυσικής, υπάρχει ένα σύντομο σημείωμα για την απόδειξη της ατμοσφαιρικής όργονοενέργεισς με τη χρήση τού μετρητή Γκάιγκερ- Μύλλερ. Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατή μια αναφορά για την κατανόηση αυτού τού φαινομένου λόγω χρόνου, αφού δεν ανακαλύφθηκε παρά το καλοκαίρι του 1947”. Dr Wilhelm Reich [Η Βιοπάθεια του καρκίνου]

Πολιτική δράση Κοινωνική σκέψη και προσφορά

Καθώς η ατομική θεραπεία δεν μπορούσε να λύσει το πρόβλημα της γενικευμένης νεύρωσης του πληθυσμού, εστιάστηκε στην πρόληψη. Οργάνωσε κλινικές ψυχικής υγείας και συνεργάστηκε με Σοσιαλιστικά και Κομμουνιστικά κόμματα, πιστεύοντας πως οι κοινωνικές αλλαγές που υποστήριζαν θα μπορούσαν να συνδυαστούν με απελευθέρωση από τα καταπιεστικά σεξουαλικά ήθη της εποχής, εδώ πρέπει να τονιστεί πως ο Ράιχ θεωρούσε τη σεξουαλική ελευθεριότητα ως περισσότερο παθολογική και βασική ένδειξη συναισθηματικής πανούκλας.

Το 1930 ο Ράιχ μετακόμισε στο Βερολίνο και έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η πολιτική του δράση συνετέλεσε στον χωρισμό με τη σύζυγό του με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά. Το 1933, ωστόσο, διαγράφηκε από το κόμμα, καθώς οι ιδέες και η διδασκαλία του θεωρήθηκαν αντίθετες προς την κομματική γραμμή. Το 1934 αποβλήθηκε και από τη Διεθνή Ψυχαναλυτική Εταιρεία. Την ίδια χρονιά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία λόγω της ανόδου των Ναζί στην εξουσία.

Η αρχική αισιοδοξία του Ράιχ για τη δυνατότητα γρήγορης ανακούφισης του πληθυσμού από τις νευρώσεις μέσω της εφαρμογής ριζοσπαστικών πολιτικών απελευθέρωσης από τα καταναγκαστικά ήθη της εποχής, υποχώρησε με την πάροδο των ετών. Οι εμπειρίες του ως θεραπευτής, οι προσωπικές του εμπειρίες και η ολοκληρωτική, κατά την άποψή του, αποτυχία των κομμουνιστικών κινημάτων τον οδήγησαν στο ακόλουθο συμπέρασμα:

«Ως αποτέλεσμα χιλιάδων χρόνων κοινωνικής και εκπαιδευτικής στρέβλωσης οι μάζες των ανθρώπων έχουν καταστεί βιολογικά άκαμπτες και ανίκανες για ελευθερία. Δεν είναι πλέον ικανές να οργανωθούν σε μια ειρηνική συμβίωση»

Οι απότομες, επαναστατικές κοινωνικές ανατροπές που δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τους περιορισμούς που θέτει η γενικευμένη εξάπλωση της θωράκισης στην ικανότητα των πολιτών για υπεύθυνη διαχείριση της ελευθερίας τους οδηγούν αναπόφευκτα σε μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα στα οποία θα έδιναν, υποτίθεται, λύση. Οι περισσότερο συντηρητικές πολιτικές πρακτικές που βασίζονται σε μια διαίσθηση αυτών των δυσκολιών είναι ανεπαρκείς αλλά οπωσδήποτε προτιμότερες.

Στις ΗΠΑ (1939 – 1957) υποστήριξε αρχικά τον Δημοκρατικό Πρόεδρο Ρούζβελτ και στη συνέχεια τον Ρεπουμπλικανό Πρόεδρο Αϊζενχάουερ. Στα γραπτά αυτής της περιόδου επικρίνει τους υποστηρικτές των αυταρχικών κομμουνιστικών καθεστώτων («κόκκινοι φασίστες») και τους πολιτικούς που με υστεροβουλία εκμεταλλεύονται τον ανεκπλήρωτο πόθο των μαζών για ελευθερία «πραματευτές της ελευθερίας».

Επιπλέον, καλεί τους λαούς να αντιληφθούν, επιτέλους, το μέγεθος της δικής τους ευθύνης, καθώς οι ίδιοι καθορίζουν πλήρως τις κοινωνικές διεργασίες με εκούσιο ή ακούσιο τρόπο, με την ανοχή που δείχνουν απέναντι στα κοινωνικά φαινόμενα ή με την ενεργό συμβολή τους. Έτσι, για την άνοδο και την παραμονή του Χίτλερ στην εξουσία παρατηρεί: «Θα ήταν ανοησία να ισχυριστεί κανείς πως ο Ψυχοπαθής Στρατηγός κατάφερε να κυριαρχήσει επί 70 εκατομμυρίων ανθρώπων από μόνος του»

Ο μηχανισμός εξάπλωσης και διαιώνισης της νεύρωσης στον πληθυσμό: η «συγκινησιακή πανούκλα της ανθρωπότητας»

Η οργονομία θεωρεί πως οι νευρωτικές κοινωνίες είναι ταυτόχρονα απρόθυμες και ανίκανες να αναθρέψουν συγκινησιακά υγιή παιδιά. Καθώς η διάλυση της θωράκισης φέρνει πάντοτε στην επιφάνεια συναισθήματα τρόμου, ο θωρακισμένος άνθρωπος τείνει να αντιμετωπίζει τον αθωράκιστο, υγιή άνθρωπο ως απειλή. Για τον λόγο αυτό η στάση της κοινωνίας απέναντι στις υγιείς συμπεριφορές είναι συχνά εχθρική· για τον ίδιο λόγο τα παιδιά μικρής ηλικίας γίνονται αποδέκτες συμπεριφορών που σκοπό έχουν την ανάπτυξη θωράκισης σε αυτά.

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ράιχ αναφέρει τον υποχρεωτικό αποχωρισμό του νεογνού από τη μητέρα του και την τοποθέτησή του σε ψυχρά δωμάτια αμέσως μετά τη γέννησή του, στα μαιευτήρια. Η πρακτική αυτή, παρότι επιχειρείται να εκλογικευτεί, έχει στην πραγματικότητα ως μόνο, ασυνείδητο σκοπό να επιφέρει καίριο πλήγμα στη συγκινησιακή ζωντάνια του νεογνού, το οποίο αντιδρά στην αφόρητη για αυτό κατάσταση αρχικά με άγχος, ύστερα με κραυγές και τέλος με συστολή του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Ως δεύτερο παράδειγμα αναφέρεται η πρακτική της περιτομής.

«Αυτή η σφαγή του νεογέννητου, που το διαπεραστικό και σπαραχτικό του κλάμα αντηχεί σ’ όλα τα μαιευτήρια του κόσμου, δεν έχει καμιά σχέση με την υγιεινή. Είναι το πρώτο ασυνείδητο αλλά δραστικό μέτρο των θωρακισμένων οργανισμών, γιατρών, διευθυντών και γονιών, ενάντια στον ζωντανό οργανισμό που απείραχτος και αστρέβλωτος παρουσιάζεται μπροστά τους. Ας το σκεφτούμε πάλι: χιλιάδες γιατροί και νοσοκόμες ακούνε τις κραυγές των παιδιών κι όμως δεν καταλαβαίνουν τίποτα, κωφεύουν. Αν προσθέσουμε σ’ αυτά και το τελετουργικό των μασκοφορεμένων προσώπων και των γαντοφορεμένων χεριών, θα καταλάβουμε καλύτερα αυτή τη μετατόπιση του κέντρου βάρους, από το ουσιώδες στο επουσιώδες που χρησιμοποιείται στη μάχη κατά του νεογέννητου παιδιού»

Η κοινωνικά επιζήμια δράση του νευρωτικού χαρακτήρα, η οποία μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, ονομάστηκε συγκινησιακή πανούκλα και αναγνωρίσθηκε ως η πραγματική, διαχρονική τροχοπέδη στην προσπάθεια του ανθρώπου για ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών της ζωής του. Μεταξύ άλλων, η συγκινησιακή πανούκλα θεωρήθηκε υπεύθυνη για τη δίωξη μεγάλων πρωτοπόρων όπως ο Ιησούς Χριστός (έστω και ως μυθικό πρόσωπο), ο Τζορντάνο Μπρούνο και ο Γαλιλαίος.

Ωστόσο, ο Ράιχ εφιστούσε την προσοχή στο γεγονός πως η ύπαρξη αμυνών εντός της κοινωνίας απέναντι στη συνειδητοποίηση της πραγματικής φύσης των προβλημάτων της, όπως άλλωστε και η εμφάνιση αμυνών κατά τη θεραπεία των νευρωτικών, υπάκουε σε μια αναγκαιότητα. Υποστήριζε πως η ξαφνική αποκάλυψη θα προκαλούσε κοινωνική κατάρρευση όπως η απότομη διάλυση της ατομικής θωράκισης μπορεί να οδηγήσει τον νευρωτικό ασθενή στην τρέλα ή στην αυτοκτονία.

Εικόνα κάτω: Βερολίνο, 1932. Καταγγέλλοντας τον απολιτισμό της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, ο Wilhelm Reich ίδρυσε στο Βερολίνο το 1932 τη Sexpol, ένα ερευνητικό κέντρο «για τις συνθήκες της σύγχρονης ζωής και τις προυποθέσεις της σεξουαλικής εκπλήρωσης στις λαϊκές μάζες». Η συμβολή στο κέντρο ψυχαναλυτών, όπως οι Erich Fromm, Otto Fenichel, Siegfried Bernfeld, Barbara Lantos, γνωστών για τις «φροϋδο-μαρξιστικές» τους απόψεις, εξασφάλισε στη Sexpol μεγάλη απήχηση. Αριθμούσε γύρω στα 100.000 μέλη όταν απαγορεύτηκε από τους ναζιστές.

Ο τρόπος σκέψης του «οργονομικού λειτουργισμού»

Οι θεωρίες της οργονομίας αναπτύχθηκαν με τη χρήση του οργονομικού λειτουργισμού, μιας συλλογιστικής τεχνικής που ανέπτυξε ο ίδιος ο Ράιχ μέσα από τη μελέτη της διαμόρφωσης του ανθρώπινου χαρακτήρα. Η κατευθυντήρια αρχή του οργονομικού λειτουργισμού είναι της «ταυτότητας των παραλλαγών [των φυσικών λειτουργιών] ως προς μια κοινή λειτουργική αρχή». Η αποκρυστάλλωση των σχετικών ιδεών παρουσιάζεται σε μια σειρά γραπτών που δημοσίευσε τη δεκαετία του 1950.

Στο βιβλίο του Ο Αιθέρας, ο Θεός και ο Διάβολος (Ether, God and Devil, 1951), ο Ράιχ αντιπαραβάλει τον δικό του, εναρμονισμένο με τις φυσικές διεργασίες τρόπο σκέψης, με τα μηχανιστικά και μυστικιστικά συστήματα σκέψης που κυριαρχούν διαχρονικά στις θωρακισμένες κοινωνίες του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Ράιχ, η μηχανιστική επιστημονική έρευνα βασίζεται στη μελέτη στατικών, τεχνητών μοντέλων από τα οποία απουσιάζουν η ρευστότητα των φυσικών λειτουργιών αλλά και οι βαθύτερες ενοποιητικές αρχές που διέπουν κάθε φυσικό σύστημα.

«Ο τυπικός μηχανιστής φυσικός σκέφτεται σύμφωνα με τις αρχές της μηχανικής κατασκευής την οποία κυρίως υπηρετεί. Μια μηχανή πρέπει να είναι τέλεια. Συνεπώς και η σκέψη και η δράση του φυσικού πρέπει να είναι «τέλειες» Η τελειοθηρία είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό της μηχανιστικής σκέψης. Δεν επιτρέπει λάθη. Οι αβεβαιότητες και οι ρευστές καταστάσεις είναι ανεπιθύμητες. […] Υπάρχει μια νομοτελειακή αρμονία των φυσικών λειτουργιών που διαπερνά και διέπει όλο το είναι. Όμως αυτή η αρμονία και νομοτέλεια δεν έχουν καμία σχέση με τον μηχανικό ζουρλομανδύα που επέβαλε ο μηχανιστής άνθρωπος στον χαρακτήρα και στον πολιτισμό του»

Η μυστικιστική αντίληψη βρίσκεται στον αντίποδα της επιφανειακής και κατακερματισμένης θεώρησης του μηχανιστή. O μυστικιστής έχει διατηρήσει την επαφή του με το βάθος των εσωτερικών του διεργασιών και, ταυτόχρονα, με τη βαθύτερη ουσία των διεργασιών της φύσης. Ωστόσο, η επαφή του αυτή είναι ουσιωδώς διαστρεβλωμένη καθώς επιχειρεί να κατανοήσει την πραγματικότητα μέσω της βίωσης μιας «μυστικής» και άρρητης ένωσης με μια υπερβατική πραγματικότητα ή οντότητα (η οποία συνήθως ταυτίζεται με τον Θεό).

«Ο μυστικισμός σημαίνει, κυριολεκτικά, μια αλλαγή των αισθητηριακών εντυπώσεων σε κάτι μη πραγματικό και εκτός του παρόντος κόσμου.»

Το πέπλο της αντίστροφης μέτρησης

Τον Μάιο του 1947 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The New Republic ένα άρθρο κάποιας ασήμαντης κι άσχετης περί τα θέματα, ονομαζόμενης Mildred Edie Brady με τίτλο «Η Περίεργη Περίπτωση του Wilhelm Reich». Η Brady, αφού περιέγραφε τον Reich ως τυπική περίπτωση αγύρτη ο οποίος νοίκιαζε συσσωρευτές οργόνης σε ασθενείς υποσχόμενος τους θεραπεία από κάθε ασθένεια, αποσιωπώντας προπαγανδιστικά ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΝ και δεν μπόρεσαν να βρουν δυσαρεστημένο ασθενή να καταθέσει εναντίον του, τελικά καλούσε τις αρχές να λάβουν μέτρα προστασίας του κοινού. Το κείμενο της Brady αναδημοσιεύτηκε σε δημοφιλή περιοδικά και εφημερίδες, ενώ νέα άρθρα παρόμοιου περιεχομένου δημοσιεύτηκαν ακόμα και εκτός των ΗΠΑ. Μεγάλη πρεμούρα έτσι;

«Όσο μεγαλύτερη επιτυχία έχω, τόσο πιο πολύ αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε θανάσιμο κίνδυνο. Μπορούν να με χτυπήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε.» Wilhelm Reich, σελίδες ημερολογίου (14 Ιούνη 1947)

Ο Wilhelm Reich κατάλαβε την συνομωσία εναντίον του, μετά την συνάντηση του με τον (αχαρακτήριστο) Albert Einstein και την Αμερικανική αεροπορία (στο επόμενο άρθρο) και έκτοτε συντονισμένα και με μεθοδικότητα το ιερατείο προσπάθησε να τον οδηγήσει στην τρέλα και την παράνοια, κατηγορώντας τον ως τσαρλατάνο, διωκόμενο από το FBI την FDA και αποκηρυγμένο από τους ιθύνοντες της ψυχαναλυτικής αμερικανικής σχολής, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αλήθεια γιατί ένας τσαρλατάνος που λέει ανοησίες είναι τόσο επικίνδυνος; Αν αυτή η Ενέργεια η ΟΡΓΟΝΗ που επικαλείται ο Wilhelm Reich δεν αποδεικνύεται πως υπάρχει, προς τι τόσος πόλεμος και τόσο μένος ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ; Για ποιόν λόγο να δολοφονηθεί ένας τσαρλατάνος και να καούν τα βιβλία του ειδικά όταν ούτε ένας ασθενής του δεν παραπονέθηκε ποτέ και όλοι θεραπεύτηκαν; Δεν σου θυμίζει τον γνωστό σύγχρονο πόλεμο του ιερατείου εναντίον του Dr Ryke Geerd Hamer που θεραπεύει δωρεάν χωρίς φάρμακα-φαρμάκια τον καρκίνο και δεκάδες ασθένειες μάστιγες; Τον κυνηγάνε οι παρανοϊκοί και τον διώχνουν απ’ όλες τις «σύγχρονες» χώρες !!!

Οι ταυτίσεις είναι προφανείς για να περάσουν απαρατήρητες και το έργο της ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ανακυκλώνεται αιώνες τώρα: Κομβικό σημείο της καταστροφής του και πρόσωπο κλειδί είναι ο γνωστός κρετίνος Αϊνστάιν !!! αλλά δεν τον κυνήγησαν μόνο γιατί θεράπευε όλες τα ασθένειες, αυτό είναι το πέπλο, η παρωνυχίδα, η πραγματική αιτία της καταδίωξης του είναι άλλη.

Η Ιστορία κύκλους κάνει

Ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάντοτε ως φάρσα και πάντοτε εις βάρος των ζωντανών ανθρώπων και πάντοτε από τον άνθρωπο της πανούκλας.

Παλιά -ή όχι και τόσο παλιά σε Fractal πραγματικότητα- ο Ηράκλειτος, ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων και ο λιγότερο κατανοητός από τον πεπερασμένο νου τον άρρωστων, θωρακισμένων ανθρώπων, αναζητώντας την ιδέα που κυβερνά τα πάντα, τον άνθρωπο, την φύση, τον κόσμο και τα σύμπαντα απομακρύνθηκε από τους ανθρώπους και τις πολιτείες τους στην ερημιά και την σιωπή, αυτή την ΣΙΩΠΗ, που μιλά πιο δυνατά σε όλα τα μεγάλα πνεύματα.

Αφού έγραψε τα συμπεράσματα του, σε ένα ογκώδες βιβλίο με τον τίτλο «Περί Φύσεως» κατέβηκε από το βουνό σαν άλλος Ζαρατούστρας και πήγε και κατέθεσε το σύγγραμμα του στον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Αυτό δεν δηλώνει κανέναν σεβασμό για την όποια θεά ή τους ιερείς της, όπως φαιδρά υποστηρίζουν, αλλά εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε αλλού βιβλιοθήκη και δεν είχε συναναστροφές με άλλους ανθρώπους ο Μέγας φιλόσοφος.

Το βιβλίο αυτό περιείχε την απόλυτη αλήθεια για τον άνθρωπο και τα Σύμπαντα που τον περιβάλλουν τα λίγα αποσπάσματα που έχουν διασωθεί ελάχιστα είναι κατανοητά από τα ανθρώπινα ζώα και γι αυτό του απέδωσαν τον χαρακτηρισμό «σκοτεινός» μόνο που δεν περιγράφει αυτός ο χαρακτηρισμός τον Ηράκλειτο αλλά την ασημαντότητα των ανθρώπων. Ο μαζάνθρωπος, ο ανθρωπάκος, σκοτεινός και ηλίθιος ήταν από πάντα.

Ο Ηράκλειτος αποκαλεί την ανθρωπόμαζα ένα τεράστιο κτήνος, ηλίθιο και αμετανόητα υποκριτικό, σκληρό και αδυσώπητο, ένα επικίνδυνο βλακώδες κτήνος στο οποίο δεν αξίζει κανείς να διδάξει το οτιδήποτε.

Ο Εμπεδοκλής (495-435 π.κ.ε.) έλεγε πικραμένος: «Από τέτοια ύψη, από τέτοια δόξα, ξέπεσα σ’ αυτή την δυστυχισμένη γη και συμφύρομαι μ’ αυτά τα χυδαία δίποδα»

Τι έγινε το εν λόγο βιβλίο του Ηράκλειτου, το αφήνω στην φαντασία σου, ότι έγινε και η μελέτη του Reich του Tesla του Dr Royal Raymond Rife, της Ruth Drown, του Lakhovsky, κλπ κλπ από τα Ιερατεία των Μυστικών Εταιριών όλων των εποχών.

Ήταν λάθος του Ηράκλειτου, όπως ήταν λάθος και του Wilhelm Reich -και των υπολοίπων- να καταθέσει τις γνώσεις του στο ιερατείο της εποχής, σε αυτά τα σιχαμερά δίποδα (κι όχι μόνο δίποδα κι όχι απαραίτητα ανθρώπινα όντα) που σκοπό έχουν όχι την αναζήτηση της Αλήθειας ή την ζωή, αλλά την εξαφάνιση της, όχι την υγεία του ανθρώπου, μα την ασθένεια του, όχι την ανεξαρτησία του, μα την σκλαβιά του, όχι την ψυχική αθανασία του, μα τον πνευματικό θάνατο του.

Σκοπός των κάθε λογής Ιερατείων είναι να παγ(ι)ώσουν την δημιουργική σκέψη του ανθρώπου και να κάνουν την αθάνατη ψυχή του κοπριά. Μέχρι σήμερα το καταφέρνουν μια χαρά, αλλά μόνο στον άρρωστο, συναισθηματικά πανουκλιασμένο και θωρακισμένο μαζάνθρωπο.

[Επειδή βλέπω κάποιοι αντιγράφουν κι αλλοιώνουν σημαντικές πληροφορίες – κύριο χαρακτηριστικό της συναισθηματικής πανούκλας- τα άρθρα του terrapapers.com, του Orgonodrome.gr – και από το strange- χωρίς αναφορά στον συνωμοσιολογικό συγγραφέα κι αυτόκλητο ερευνητή τους, ενημερώνω πως τα άρθρα είναι αποσπάσματα βιβλίων μου κι εμπεριέχουν το γνωστό σηματάκι προπαγάνδας και λογοκρισίας το © χρησιμοποιήστε τα ελεύθερα μαζί με αυτό και την αναφορά στο όνομα του γράφοντος, χωρίς να αλλάζετε – και μάλιστα αυτά που δεν γνωρίζετε- για να ταιριάζουν στην ηλιθιότητα σας, για να μην έχουμε παρατράγουδα]

Τα Απαγορευμένα Βιβλία του Wilhelm Reich

Στη Νέα Υόρκη, στις 23 Αυγούστου του 1956, η FDA επέβλεψε το κάψιμο αρκετών τόνων εκδόσεων του Reich -επιβάλλοντας στον ίδιο να τα κάψει- σε έναν κλίβανο σκουπιδιών της πόλης, ανάμεσα στις οποίες ήταν και τίτλοι που έπρεπε με την δικαστική απόφαση μόνο να έχουν απαγορευτεί. Ανάμεσα στα αντικείμενα που κάηκαν ήταν.

1. Orgone Energy Bulletin (12,189 αντίτυπα)
2. International Journal of Sex Economy and Orgone Research (6,261 αντίτυπα)
3. Emotional Plague Versus Orgone Biophysics (2,900 αντίτυπα)
4. Annals of the Orgone Institute (2,976 αντίτυπα)
5. The Oranur Experiment (872 αντίτυπα)
6. Η ανάλυση του χαρακτήρα
7. Κοσμική Υπέρθεση
8. Αιθέρας, Θεός και Διάβολος
9. Άκου Ανθρωπάκο
10. Άνθρωποι σε μπελάδες
11. Η Βιοπάθεια του Καρκίνου
12. Η Λειτουργία του Οργασμού
13. Η Μαζική Ψυχολογία του Οργασμού
14. Η Δολοφονία του Χριστού
15. Η Σεξουαλική Επανάσταση

Όλα τα βιβλία του Wilhelm Reich με χρονολογική σειρά

1927: Die Function des Orgasmus {Genitality in the Theory and Therapy of Neurosis} (Η λειτουργία του οργασμού)
1932: Η εισβολή της σεξουαλικής ηθικής
1933: Η ανάλυση του χαρακτήρα
1933: Η μαζική ψυχολογία του φασισμού
1936: Η σεξουαλική επανάσταση
1937: Η βιοηλεκτρική θεωρία της σεξουαλικότητας και του άγχους
1938: Die Bione {The bion experiments on the origin of life} (Τα πειράματα βιόντων)
1942: Η ανακάλυψη της οργόνης τ.1, Η λειτουργία του οργασμού
1948: Η ανακάλυψη της οργόνης τ.2, Η βιοπάθεια του καρκίνου (να το διαβάσεις οπωσδήποτε)
1948: Άκου ανθρωπάκο
1950: Ο αιθέρας, ο θεός και ο διάβολος (να το διαβάσεις οπωσδήποτε)
1950: Η κοσμική υπέρθεση (να το διαβάσεις οπωσδήποτε)
1951: Ο συσσωρευτής οργόνης, η επιστημονική και ιατρική του χρήση
1953: Άνθρωποι σε μπελάδες
1953: Η δολοφονία του Χριστού
1953: Η υπόθεση Αϊνστάιν
1957: Contact with space (Επαφή με το διάστημα)

Περιοδικά
1942 – 45: International Journal os Fex-Economy and Orgone Research (Διεθνές Περιοδικό Σεξουαλικής Οικονομίας και Οργονικής Έρευνας)
1947 – 48: Annals of the Orgone Institute (Χρονικά του Ινστιτούτου Οργόνης)
1949 – 53: Orgone Energy Bulletin (Δελτίο Οργόνης)
1954 – 55: CORE (Κοσμική Οργονική Μηχανική)

Βιβλία με κείμενα του Ράιχ που εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του
1960: Selected Writings (Ανάλεκτα)
1967: Ο Φρόιντ κι εγώ
1972: Sex-Pol Essays (Δοκίμια του Σεξ-Πολ)
1975: Early Writings (Πρώιμα γραπτά. Τα περισσότερα έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά σε ξεχωριστές εκδόσεις)
1982: Η καταγραφή μιας φιλίας: Η αλληλογραφία μεταξύ Βίλχελμ Ράιχ και Α. Σ. Νηλ
1983: Τα παιδιά του μέλλοντος
1988: Το πάθος της νιότης, Ημερολόγια Ράιχ τ.1
1994: Πέρα από την ψυχολογία, Ημερολόγια Ράιχ τ.2
1999: American Odyssey, Letters and Journals 1940 – 47 (Η αμερικάνικη οδύσσεια, Ημερολόγια Ράιχ τ.3)
2012: Where’s the truth? Letters and Journals 1948 – 57 (Πού βρίσκεται η αλήθεια; Ημερολόγια Ράιχ τ.4)

Περιοδικά με κείμενα του Ράιχ που δεν εκδόθηκαν από τον ίδιο
1955 – 56: Orgonomic Medicine (Οργονομική ιατρική)
1990 – 96: Orgonomic Functionalism (Οργονομικός λειτουργισμός)

Ανέκδοτες φωτογραφίες από την ταραχώδη ζωή του Wilhelm Reich του μεγάλου αυτού επιστήμονα κι ανθρώπου.

1. Ο μεγάλος επιστήμονας Wilhelm Reich.

2. Ο Wilhelm Reich σε ηλικία τριών ετών (1900) στο Dobzau (πόλη της Γαλικίας που ανήκε τότε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία). Wikimedia.

4. Βιέννη, φοιτητικά χρόνια στη σχολή της Ιατρικής, αρχές δεκαετίας του 1920 (αριστ. και δεξ. φωτ.). Στη μεσαία φωτογραφία, ο Wilhelm Reich στο Davos της Ελβετίας (1927 Vienna).

5. Μάθημα ανατομίας στο τμήμα του καθηγητή Julius Tandler (1919). από αριστερά, η Grete Bibring, ο Samuel Singer, ο Wilhelm Reich και ο Edward Bibring. Από το βιβλίο της Birgit Johler, Wilhelm Reich Revisited. Εκδ. Turia+Kant, Jewish Museum Vienna, 2008. Via BPSI

6. Αριστ., υπολοχαγός στον αυστριακό στρατό (Ιταλία, 1917). Κάτω αριστ., φοιτητής στη Βιέννη. Πάνω δεξ., διακοπές στην Αυστρία το 1925. Κάτω δεξ., στη Λουτσέρνη της Ελβετίας, την εποχή που εκδιώχθηκε (μυστικά) από τη Διεθνή Ψυχαναλυτική ‘Ενωση (1934). Το 1933, είχε εκδιωχθεί κι από το ΚΚ Γερμανίας. Via My Space.

7. Με την πρώτη του γυναίκα Annie Pink-Reich και τις δύο κόρες τους, Eva και Lore (δεκαείατου 1920). Via Biography orgonomy και My Space.

8. Αριστ, διακοπές στην Αυστρία (1925). Πάνω δεξ. με την κόρη του Eva στο Sletten (καλοκαίρι του 1934). Via My Space. Κάτω δεξ., Sletten (1934). Via distanciasia.

9. Αριστ., Σουηδία (καλοκαίρι του 1934). Δεξ., Sletten (Δανία), 1934.

11. Η μαζική ψυχολογία του φασισμού (εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1933, την εποχή που ο Χίτλερ κατάκτησε την εξουσία). To 1935, με διαταγή της Gestapo, όλα του τα βιβλία καταστράφηκαν και κάηκαν. To 1957, τα βιβλία του ρίχτηκαν εκ νέου στην πυρά, αυτή τη φορά στην Αμερική.

12. Elsa Lindenberg. Μία ευτυχισμένη σχέση που κράτησε τρία χρόνια, μέχρι το 1939, που αναχώρησε ο Wilhelm Reich για την Αμερική. Στη μικρή φωτογραφία, ένα πορτρέτο της Elsa από τον Wilhelm Reich.

13. Με την Ilse Ollendorff, τη δεύτερη γυναίκα του και τον γιο τους Peter. Πριν παντρευτούν το 1946, η Ilse Ollendorff ήταν επί 7 χρόνια γραμματέας και βοηθός του.

14. Το κέντρο Orgonon, που δημιούργησε ο Wilhelm Reich το 1945 σε μία μεγάλη έκταση που αγόρασε στο Maine. Εκεί ίδρυσε την «Orgone Energy Clinic», και το «Orgonomic Infant Research Center», συνεχίζοντας τις έρευνες του για την οργόνη, μία αρχέγονη μορφή Αιθερικής Ενέργειας που είχε ανακαλύψει πως επέφερε άμεσα και οικονομικά θεραπευτικά αποτελέσματα.

15. Orgonon. Το γραφείο του Wilhelm Reich και το εργαστήριο με τους φοιτητές.

16. Orgonon. Ο οστεοπαθολόγος Dr. Morton Herskowitz, που ζει σήμερα στη Philadelphia, ήταν ο τελευταίος θεραπευτής που εκπαιδεύτηκε από τον ίδιο τον Wilhelm Reich. Εφαρμόζει μέχρι και σήμερα την οργονοθεραπεία. (Journal of Psychiatric Orgone Therapy)

20. Ο Wilhelm Reich στο εργαστηριό του. Φωτ. Eva Reich (1947).

21. Εφαρμογές της οργονοθεραπείας.

22. Καμπίνα για την οργονοθεραπεία. Φωτ. US Governement.

23. 24. Via Leytonstongueimage. –  Cloudbuster. Still από την ταινία W.R. Τα μυστήρια του οργανισμού. Via lemmy caution.  Via cabinetmagazine.turner, robinsoninspacetumblr. Κάτω δεξιά, still από την ταινία W.R. Τα μυστήρια του οργανισμού (1971) του γιουγκοσλάβου σκηνοθέτη Dušan Makavejev. Via lemmy caution.

25. O Wilhelm Reich με το στενό του φίλο Alexander Sutherland Neill, τον ιδρυτή του Summerhill School (δεκαετία του ’50). Via assoc-francaise-vegetotherapie

26. Ο Wilhelm Reich οδηγείται στη φυλακή το 1956 επειδή αρνήθηκε να αναστείλει την εκμίσθωση συσσωρευτών οργόνης στην Αμερική. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο ετών επειδή δεν παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, ισχυριζόμενος πως δεν είναι της αρμοδιότητας των δικαστών να γνωμοδοτήσουν για μία επιστημονική εφεύρεση. Δολοφονήθηκε ένα χρόνο μετά, στις 3 Νοεμβρίου του 1957, η επίσημη εκδοχή είναι ότι έπαθε «καρδιακή προσβολή» στο κελί της φυλακής του 2 ημέρες πριν αποφυλακιστεί (μικρή φωτ.). Via esoterisme-exp.

27. Sexpol, γαλλικό περιοδικό στο πνεύμα της σεξουαλικής επανάστασης του Wilhelm Reich, που ανέλυε τη σχέση της πολιτικής με τη σεξουαλικότητα. Κυκλοφόρησε από το 1975 ως το 1980 που απαγορεύτηκε από τους ναζιστές. Via forumactif.

28. Wer hat Angst vor Wilhelm Reich? (Ποιος φοβάται τον Wilhelm Reich;) 2009. Ντοκιμαντέρ των Nicolas Dabelstein και Antonin Svoboda για την αυστριακή τηλεόραση.

29. Wer hat Angst vor Wilhelm Reich? Η συνάντηση του Wilhelm Reich το 1939 στην Αγγλία με τον εθνογράφο Bronislaw Malinowski τον έπεισε πως οι θεωρίες του για την εξέλιξη της μητριαρχίας σε πατριαρχία και την πρωταρχική σημασία των οικονομικών συνθηκών σε σχέση με τις σεξουαλικές πρακτικές (που είχε ήδη εκθέσει το 1932 στον βιβλίο του Η εισβολή της σεξουαλικής ηθικής) επαληθεύονταν από τις παρατηρήσεις του Malinowski αναφορικά με τις φυλές των νήσων Trobriand.

30. Wer hat Angst vor Wilhelm Reich? Ο Wilhelm Reich είχε το χάρισμα και το πάθος ενός μεγάλου ζωντανού ανθρώπου. Το 1941, συναντήθηκε με τον συστημικό και καθοδηγούμενο από το ιερατείο Albert Einstein να τον δεχτεί, στο σπίτι του στο Princeton για να του εκθέσει τα αποτελέσματα των ερευνών του πάνω σε μία ειδική βιολογική ενέργεια πολύ διαφορετική από την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια όπως την ήξεραν τότε, μία ενέργεια ικανή να θεραπεύει αρρώστιες, αλλά και να λειτουργεί σαν όπλο στον αγώνα ενάντια στη φαιά πανούκλα. Μετά από δοκιμές που κράτησαν δέκα μέρες, ο Einstein αποφάνθηκε πως δεν αποδεικνυόταν επιστημονικά η ύπαρξη μιας τέτοιας ενέργειας, παρά το ότι ήταν επιτυχημένα τα πειράματα.

31. Κάρτα καταγραφής του έγκλειστου στο ομοσπονδιακό σωφρονιστήριο του Λιούσμπεργκ Ράιχ.

Αναζήτησε το άρθρο: Ο Αγνωστος Wilhelm Reich Β’ Τα Μυστικά του Απαγορευμένου Dr. Wilhelm Reich

*Η Επαφή του Ράιχ με το Διάστημα και τα UFO – Ea *Το πείραμα ORUR *Έρευνα για τον Ea *«Συναισθηματική Έρημος» OROP Desert Ea *Επιχειρήσεις με το Cloudbuster *Η Θανατηφόρα Ακτινοβολία Οργόνης (DOR) *Ανακάλυψη της ατμοσφαιρικής οργονοενέργειας *Εφεύρεση του Οργονοσυσσωρευτή *Οι Οργονίτες *Η ερημωτική εξέλιξη *Το σημείο «μηδέν» *Πίσω από το πέπλο, ο αληθινός και μοναδικός λόγος για τον πόλεμο εναντίον της οργόνης και την καταδίωξη του Wilhelm Reich

@Αρθρο του Ιων Μαγγου που δημοσιεύτηκε στο παράξενο περιοδικό STRANGE n.150 και είναι απόσπασμα από το βιβλίο του “Οργονίτες η Δύναμη της Οργόνης”