Prozac στο νερό της βρύσης

Ναρκωτικά στο πόσιμο νερό  που πίνουμε
Είναι τελικά το νερό ανθρώπινο – φυσικό αγαθό ή όχι;

Αναρωτιέστε γιατί πολλοί άνθρωποι γύρω μας είναι σε κατατονία, άγχος, κατάθλιψη και άρρωστοι; Γιατί οι άνθρωποι να είναι άρρωστοι με τόσες πολλές ανέσεις και τόσο πλούτο διαθέσιμο σε όλους, σε όλα τα σχετικά με την καλή του επιβίωση; Αναρωτιέσαι άραγε γιατί οι άνθρωποι, στις δυτικές τουλάχιστον περιοχές πεθαίνουν από ασθένειες και όχι απο γηρατειά; Γενικά αναρωτιέστε για κάτι; Οτιδήποτε πέρα από τα meme;

Δηλητήρια στο νερό

Όχι, δεν είναι μόνο το φθόριο, ένα αποτυχημένο ποντικοφάρμακο που κάνει πολύ μεγάλο κακό. Από δηλητήριο, το φθόριο απαραίτητο στοιχείο για την υγεία και την ομορφιά των δοντιών !!!! Παρόλο που τα φθοριούχα είναι γνωστά τοξι­κά δηλητήρια, ωστόσο επιτρέπεται να υπάρχουν στα τρόφιμα, στο νερό και σε άλλα προϊόντα καθημερινής χρήσης, με το επιχείρημα πως προστατεύουν από τη τερηδόνα των δοντιών. Όμως, την ίδια προστασία από την τερηδόνα μπορούν να προσφέρουν και όλα τα άλλα βαριά μέταλλα όπως ο άργυρος, ο μόλυβδος και το αρσενικό, ακόμα και το ουράνιο. Γιατί το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε ειδικά στο φθόριο και στα φθοριούχα;

«Τα φθοριούχα εν γένει είναι γενικά πρωτοπλασματικά δηλητήρια που επηρεάζουν την διαπερατότητα της κυτταρικής μεμβράνης και αναστείλουν διάφορα ένζυμα. Οι ακριβείς μηχανισμοί της δράσης τους δεν έχουν βρεθεί» Journal of the American Medical Association (JAMA), τεύχος 9-1943 Άλλα και το μεγαλύτερο μέρος του πόσιμου νερού, όπως στις ΗΠΑ, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι μολυσμένο με Prozac και ένα «ευρύ φάσμα» χημικών φαρμάκων.

Πρόσφατη μελέτη του Associated Press βρίσκει ίχνη ναρκωτικών στο πόσιμο νερό σε 24 μεγάλες περιφέρειες των ΗΠΑ Μια μεγάλη σειρά από φαρμακευτικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των αντιβιοτικών, αντι-σπαστικών, αντικαταθλιπτικών και ορμονικών, έχουν βρεθεί στα αποθέματα πόσιμου νερού σε τουλάχιστον 41 εκατομμύρια Αμερικανούς, η έρευνα του Associated Press αυτό δείχνει. Οι συγκεντρώσεις αυτών των φαρμακευτικών προϊόντων είναι μικροσκοπικές, μετρούμενες σε ποσότητες/μέρη ανά δισεκατομμύριο ή τρισεκατομμύριο, πολύ κάτω από τα επίπεδα ασφάλειας.

Πολλές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας επιμένουν ότι νερό τους είναι ασφαλές, σύμφωνα με τους νόμους. Όμως γνωρίζουμε πολύ καλά πλέον, ότι αυτές οι μετρήσεις γίνονται και τα ανώτερα όρια υπάρχουν, για να εξυπηρετούν τις εταιρίες και όχι τους καταναλωτές. Η παρουσία τόσων πολλών συνταγογραφούμενων φαρμάκων και “over the counter” φάρμακα όπως η ακεταμινοφαίνη και η ιβουπροφαίνη, σε τόσο μεγάλο μέρος του πόσιμου νερού, αυξάνουν τις ανησυχίες μεταξύ των επιστημόνων, σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία !!!

Prozac στο νερό της βρύσης

Εννέα διαφορετικά φάρμακα βρέθηκαν σε δείγματα νερού κοντά σε 20 διαφορετικές εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού σε όλο το Οντάριο, του Καναδά. Τα ναρκωτικά είναι “όξινα φάρμακα” τα οποία περιλαμβάνουν ibuprofin και neproxin (παυσίπονα), γεμφιβροζίλη (φάρμακο μείωσης της χοληστερόλης) και Prozac (αντικαταθλιπτικό). Η περιοχή με τα υψηλότερα επίπεδα μόλυνσης ήταν από τις θέσεις κοντά σε μονάδες επεξεργασίας λυμάτων, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι χημικές ουσίες μπορούν να μπουν στην παροχή νερού από τα δικά μας σωματικά απόβλητα! Μια έκθεση του Οργανισμού Περιβάλλοντος λέει ότι πάρα πολλοί άνθρωποι παίρνουν φάρμακα στις μέρες μας και τις περισσότερες φορές χωρίς να τα χρειάζονται κι αυτό έχει επιπτώσεις σε ποτάμια και υπόγεια ύδατα. Θα βλέπατε στο βίντεο πιο κάτω, αλλά τα σαϊνια το απέκλεισαν για λόγους λογοκρισίας ή αλλιώς “πνευματικών δικαιωμάτων”.

Στη δεκαετία μέχρι το 2001, ο αριθμός των συνταγών για αντικαταθλιπτικά ανέβηκαν από 9 εκατομμύρια ετησίως σε 24 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, αναφέρει η εφημερίδα. Η έκθεση του Οργανισμού Περιβάλλοντος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Prozac στον υδροφόρο ορίζοντα είναι δυνητικά τοξικό και ότι το φάρμακο στο νερό είναι μια “πιθανή ανησυχία”. Το ακριβές ποσοστό του Prozac στο πόσιμο νερό δεν είναι γνωστό, για να αιωρείται μια αμφιβολία που τόσο χρήσιμη είναι στις εταιρίες για την κερδοφορία τους. Όπως είπε και κάποιος πολύ κομψά, «δημιουργική ασάφεια» και με αυτή την «δημιουργική ασάφεια» παίζουν με την υγεία των ανθρώπων. Άλλη έκθεση της Observer αναφέρει ότι η κυβέρνηση του περιβάλλοντος, έχει συζητήσει τις επιπτώσεις για την ανθρώπινη υγεία από το νερό της βρύσης τους. Ένας εκπρόσωπος για το Πόσιμο Νερό στην Επιθεώρηση (DWI), είπε ότι το Prozac έχει στ’ αλήθεια βρεθεί, άλλα είναι πολύ αραιωμένο !!!

Η χρήση του orgonite ως Drink Charger MWO

Χρησιμεύει για ενεργειακή φόρτιση του νερού που πίνουμε, φόρτιση με την δύναμη της οργόνης. Τοποθετείστε επάνω του, ένα ποτήρι εμφιαλωμένου νερού, σε γυάλινο ή πλαστικό ποτήρι και ποτέ μεταλλικό. Ο χρόνος φόρτισης του νερού είναι από δέκα λεπτά έως μισή ώρα, ανάλογα με τις γενικότερες ενέργειες ροές του χώρου που βρίσκεστε. Η γεύση του νερού γίνεται πιο ελαφριά, πιο ανάλαφρη, πιο αιθέρια, με έντονη την αίσθηση της φρεσκάδας που γίνεται άμεσα αισθητή. Εξουδετερώνει τυχόν ραδιενέργεια, τα διάφορα χημικά σε πολύ μεγάλο βαθμό και ενεργοποιείται, ειδικά αν το αφήσετε για μισή ώρα.

Αλλάζει η διάθλαση και η επιφανειακή του τάση γίνεται μικρότερη. Όταν μικραίνει η επιφανειακή τάση του νερού τότε περνά πιο εύκολα στα κύτταρα, μεταφέροντας καλύτερα τα θρεπτικά στοιχεία και η ανταλλαγή της ύλης είναι πιο αποτελεσματική. Μου προκαλεί εντύπωση ότι οι άνθρωποι ελάχιστα ενδιαφέρονται για το νερό που πίνουν, όταν χωρίς αυτό δεν μπορούν να ζήσουν πάνω από 7 ημέρες !! Εδώ στο orgonodrome αγοράζουν όλους τους οργονίτες και μάλιστα πάνω από 5-6 φορές και μετά κοιτούν και τον Drink Charger MWO σαν επιλογή αγοράς, όταν είναι το δεύτερο πιο σημαντικό προϊόν οργονίτης, μετά το συνδυασμό των δύο πρώτων οργονιτών του Pendant orgonOdrome και του Mini Violet MWO orgonοdrome.

Παγκόσμια κρίση πόσιμου νερού
ή σωστότερα παγκόσμια κρίση στην μοιρασιά

Η έρευνα της Salina εστιάζει στην πολιτική, την ρύπανση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και στην εμφάνιση διαφόρων εταιριών για έλεγχο του νερού. Αναρωτηθήκατε πότε, Μπορεί πραγματικά να μας ανήκει το νερό κι αν όχι, σε ποιούς ανήκει; Σκεφτήκατε γιατί άραγε, βάζουμε δίπλα στην λέξη “πόσιμο νερό” την λέξη “ανήκει” … σε οποιονδήποτε; Γενικά σκέφτεστε τα απλά και σχετικά με την υγεία και την ζωή σας; Χωρίς νερό ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει το πολύ μέχρι 7 ημέρες, γιατί αυτό το πολύτιμο φυσικό στοιχείο μπορεί να “ανήκει” σε οποιονδήποτε; Ξέρετε όταν αρχίζουμε να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις μπορούμε να φτάσουμε στις σωστές απαντήσεις. Σημαντικότερο από τις απαντήσεις -που σπάνια είναι μόνο μία- είναι οι σωστές ερωτήσεις.

Tο βραβευμένο (από ποιούς άραγε βραβεύτηκε) ντοκιμαντέρ της Irena Salina Flow- For Love of Water “ερευνά” αυτό που οι εμπειρογνώμονες θεωρούν ως το πιο σημαντικό πολιτικό και περιβαλλοντικό θέμα του 21ου αιώνα. Την παγκόσμια κρίση νερού. Η έρευνα της Salina εστιάζει στην πολιτική, την ρύπανση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και στην εμφάνιση διαφόρων εταιριών για έλεγχο του νερού. Τα γαλλικά δικαστήρια δικαίωσαν την εταιρία TV Channel ARTE, παραγωγό του  ντοκιμαντέρ FLOW, το οποίο περιγράφει τις καταστροφικές πρακτικές των πολυεθνικών στον τομέα του νερού, ανάμεσά τους και της Suez, η οποία σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα ενδιαφέρεται για την απόκτηση της ΕΥΑΘ.

Το 2010, ένα γαλλικό δικαστήριο απέρριψε την αγωγή δυσφήμισης της Suez ενάντια στην ταινία FLOW. Απαίτησε επίσης η Suez να αποζημιώσει τους παραγωγούς της ταινίας για τα νομικά τους έξοδα. Ανικανοποίητη από αυτή την απόφαση, η Suez άσκησε έφεση. Στις 27 Ιουνίου 2012, το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και δικαίωσε και πάλι τους κατηγορούμενους, Φυσικά οι παραγωγοί του “βραβευμένου” ντοκιμαντέρ το απέκλεισαν για λόγους “πνευματικών δικαιωμάτων” Δεν αντιλαμβάνομαι ποιά είναι η διαφορά τους από αυτούς που στηλιτεύουν και δυσφημούν; Μία από τα ίδια όλοι τους, στις ίδιες στοές και λαγούμια ανήκουν κι αλληλοτρώγονται για την δύναμη και τον έλεγχο του ανθρώπινου ζώου.

Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση
http://www.avaaz.org/en/petition/SAVE

Οι πηγές και το νερό αποτελούν φυσικό αγαθό και μάλιστα απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων, αγαθό που προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγία πλαίσιο 2000/60) [οδηγία πλαίσιο 2000/60: η διαχείριση των υδάτων θα πρέπει να διέπεται από την αρχή της αειφορίας*, δηλαδή της προώθησης της βιώσιμης χρήσης του νερού και της δημιουργίας μιας πολιτικής, η οποία σέβεται τα ύδατα και τα προστατεύει από τις οικονομικές δραστηριότητες του ανθρώπου] αλλά και τον ΟΗΕ που στις 28 Ιουλίου 2010 ενέκρινε ψήφισμα, για να προσθέσει την πρόσβαση σε καθαρό νερό στη διακήρυξη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα (AG/10967).

Υπογράφτηκε από 122 χώρες, ενώ 41 χώρες δεν συμμετείχαν στη ψηφοφορία, ανάμεσα τους οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία. Η Κίνα, η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Βραζιλία χαιρέτισαν την εν λόγω απόφαση, ενώ ο Καναδάς προσπάθησε να την αποτρέψει. UN AG/10967 2.

Σχετικά με την ΕΥΔΑΠ, που επί ιδρύσεως της (Ν.1068-1980) ανήκε αποκλειστικά στο κράτος, παρακολουθήσαμε ήδη την σταδιακή αλλαγή του θεσμικού της πλαισίου κατά την μετοχοποίηση της επί πρωθυπουργίας Κ.Σημίτη (Ν.2794-1999) και αμφισβητούμε καταφανώς την ορθότητα της πιο πρόσφατης εξέλιξης εκείνης του να συμπεριληφθεί η ΕΥΔΑΠ καθώς και η κερδοφόρα ΕΥΑΘ, στην ανώνυμη εταιρία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ν3986-2011) που όπως αναφέρεται στο άρθρο 1.2 «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας».

Εκτός της ΕΥΔΑΠ, άμεση σχέση με τους υδάτινους πόρους έχει και η ΔΕΗ. Οι τεχνητές λίμνες, οι ταμιευτήρες και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι βασικά στην ύδρευση και άρδευση μέσω των δημοτικών σχετικών επιχειρήσεων. Η πώληση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ είναι το ίδιο κατακριτέα. Το γεγονός ότι η ΔΕΗ έχει άμεση σχέση με τη διαχείριση των υδάτινων πόρων αποδεικνύεται από το παρακάτω απόσπασμα από τον ιστιότοπο της εταιρίας:

«Η ΔΕΗ Α.Ε. αναγνωρίζοντας το ζήτημα του νερού, όχι απλώς ως ένα τεχνικό θέμα αλλά σε συνδυασμό με άλλες ευρύτερες επιλογές, υλοποιεί μια σειρά μέτρων και δράσεων που χαρακτηρίζονται για τον προληπτικό τους χαρακτήρα ως προς την προστασία και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων, με υπευθυνότητα και με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του συνολικού κοινωνικού, περιφερειακού, χωροταξικού και περιβαλλοντικού οφέλους από τις συνδυασμένες αυτές χρήσεις των έργων της.

Η Επιχείρηση, εκμεταλλευόμενη το έντονο φυσικό ανάγλυφο της χώρας μας, κατασκευάζει φράγματα κατά τη ροή των ποταμών και δημιουργεί τεχνητές λίμνες ή αλλιώς ταμιευτήρες, αξιοποιώντας το υδροδυναμικό της χώρας, σύμφωνα πάντα με τις αρχές της αειφορίας, δηλαδή το σεβασμό στο ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης σε επίπεδο λεκάνης απορροής του κάθε υδατικού διαμερίσματος. Η ΔΕΗ Α.Ε. με τα φράγματα που κατασκεύασε στα κυριότερα ποτάμια της Ελλάδας, συμβάλλει σημαντικά στη διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας και στην εξυπηρέτηση των αναγκών των τοπικών κοινωνιών.

Με τα μεγάλα ΥΗΕ που λειτουργούν σήμερα, αξιοποιείται το 30-35% περίπου του τεχνικά εκμεταλλεύσιμου υδροδυναμικού της χώρας, καλύπτοντας το 10% της συνολικής ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας και διαθέτοντας το 30% περίπου της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος του διασυνδεδεμένου συστήματος. Συγχρόνως, αξιοποιώντας τους εγχώριους πόρους της χώρας, τα έργα αυτά, μειώνουν την ενεργειακή εξάρτηση από το εξωτερικό και παράλληλα υποκαθιστούν ορυκτά καύσιμα, συμβάλλοντας στον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου. Δεδομένου δε, ότι οι απαιτήσεις σε νερό (δυνάμει ανανεούμενο αγαθό) συνεχώς αυξάνονται, η αποθήκευση αυτού του αγαθού γίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη» «Λίστα με τους προς πώληση υδροηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ δεν υπάρχει, αλλά σταθμοί θα πουληθούν» ήταν η απάντηση του υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη στην Ηρώ Διώτη στις 9/3/2012

Η νομοθεσία στις Η.Π.Α, που απαγορεύει ή περιορίζει τη συλλογή βρόχινου νερού υπό τη μονότονη ρητορική της «προστασίας» των πόρων, δείχνει την τάση που επικρατεί. Αν οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα αφορούν υπηρεσίες και υποδομές αύριο έχουν ως στόχο τους ίδιους τους φυσικούς πόρους που αποτελούν συλλογικό αγαθό. Ενώ κρύβουν επιμελώς το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον των ιδιωτών επενδυτών στον τομέα της ύδρευσης, δηλαδή το κέρδος.

Στην ουσία προσπαθούν να “ελέγξουν” ακόμα και το νερό της βροχής. Τα κριτήρια για το “μοίρασμα” του νερού θα είναι οικονομικά και πολιτικά. Για να έχεις νερό, πρέπει να πληρώσεις. Αν δεν έχεις χρήματα, δεν σου δίνει την δυνατότητα να έχεις νερό. Από την άλλη, οι “αρμόδιες υπηρεσίες”, θα κρίνουν αν “έχεις ανάγκη” για να χρησιμοποιείς το νερό. Μένει σε οποιονδήποτε από εμάς, καμιά αμφιβολία, πως η παγκόσμια εξουσία και οι ντόπιοι εντολοδόχοι της, θα χρησιμοποιήσουν και αυτή την δυνατότητα, για να “κόψουν” το νερό, σε όποιον είναι αντίθετος με τις επιδιώξεις τους; Δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να μην “επηρεαστεί” η διοίκηση από τη δράση ατόμων αντίθετων στην εκάστοτε εξουσία. Ενώ η προηγούμενη υπουργός κ. Μπατζελή, είχε προτείνει οι άδειες να δίνονται από τους Δήμους που γνωρίζουν καλύτερα την περιοχή τους, η σημερινή ηγεσία, επέλεξε την επιλογή να την κάνει η κεντρική εξουσία. Ίσως η Ελληνική κυβέρνηση αγνοεί περιστατικά όπως τα ακόλουθα:

Χιλή: η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλε σαν δανειοδοτικό όρο στη χώρα εγγύηση κέρδους 33% στη γαλλική εταιρία ύδρευσης Suez Lyonnaise des Eaux

Αυστραλία: Το 1998 λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την ύδρευση η γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσιτα και κρυπτοσπορίδια.

Καναδας: Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού μολύνθηκαν από το βακτηριο E coli στο Walkerton, Ontario ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρία χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των ελέγχων «απόρρητη πνευματική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.

Μαρόκο: Οι καταναλωτές είδαν την τιμή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία ύδρευσης στην Casablanca.

Αργεντινή: Όταν θυγατρική της Suez Lyonnaise des Eaux αγόρασε την κρατική επιχείρηση νερού Obras Sanitarias de la Nacion, οι τιμές διπλασιάστηκαν και η ποιότητα του νερού χειροτέρευσε. Η εταιρίας αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν οι κάτοικοι μαζικά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Μ. Βρετανία: Οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυξήθηκαν κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%

Ν. Ζηλανδία: Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εμπορευματοποίηση του νερού.

Ν. Αφρική: Το νερό έγινε απροσπέλαστο, πανάκριβο και μη ασφαλές όταν η εταιρία Suez Lyonnaise des Eaux ανέλαβε την ύδρευση στο Johannesburg. Υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται.

Βολιβία: Το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνει ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρίας ύδρευσης της Cochabamba, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). Αξιωματούχοι της τράπεζας απείλησαν ανοιχτά να παρακρατήσουν 600 εκατομμύρια $ από την δανειακή σύμβαση αν η Βολιβία δεν αποδεχόταν.

Εκπρόσωποι της εταιρίας Suez Lyonnaise des Eaux, κατόχου του 5,46% του μετοχικού κεφαλαίου της εισηγμένης ΕΥΑΘ σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη αφού εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για την ιδιωτικοποίηση, γνωστοποίησαν ότι θα έχουν συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), Κώστα Μητρόπουλο, προκειμένου να κοινοποιήσουν και επισήμως την πρόθεση συμμετοχής στον σχετικό διαγωνισμό. Στην πρώτη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, η Suez είχε συγκροτήσει κοινοπραξία με την ΑΚΤΩΡ. [Μπόμπολας /6-6-2012 Καθημερινή]

Δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν αιρετό ή μη προσωρινό διαχειριστή της δημόσιας περιουσίας, σε εθνικό, περιφερειακό ή δημοτικό επίπεδο, το ηθικό δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις σε θέματα που υπερβαίνουν το πεδίο δράσης ακόμη και της αρχής του κράτους, που δεν είναι αέναο, ζητούμε να αποσυρθούν οι εταιρίες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αλλά και όποιες άλλες δημοτικές εταιρίες ύδρευσης από το μενού των αποκρατικοποιήσεων και να προστατευθούν οι πηγές σε όλη την επικράτεια. Δηλώνουμε ως πολίτες επαρκώς ευχαριστημένοι από την λειτουργία των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. και εκφράζουμε δημόσια τη βούλησή μας να αντισταθούμε με κάθε νόμιμο μέσο και με συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας σε περίπτωση που δεν εισακουστούμε.

Σε μια εποχή που η δημόσια παιδεία και υγεία, συρρικνώνονται ως πολυτέλειες που δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Αν το βασικό κοινωνικό συμβόλαιο, εκείνο της ανταποδοτικότητας καταρρεύσει, κανείς πολίτης δεν θα υποχρεούται να πληρώνει έμμεσους και άμεσους φόρους. Ακόμη κι αν προχωρήσετε ερήμην μας, εμείς οι Έλληνες πολίτες θα αγωνιστούμε να ακυρώσουμε αυτήν σας την ενέργεια όπως συνέβη στο Παρίσι την 1/1//2010. Από την 1/1/201ο οι υπηρεσίες νερού στο Παρίσι επέστρεψαν σε δημόσιο έλεγχο.

Στη Συνθήκη του Άμστερνταμ θεσμοθετήθηκε η έννοια της «αειφόρου ανάπτυξης» που ενεγράφη στο προοίμιο της ΣΕΕ και στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα άρθρα Β ΣΕΕ και 2 ΣΕΚ.1794 Ο όρος αειφόρος ανάπτυξη καθιερώθηκε από την Διεθνή Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη1795 το 1987 στην Έκθεση της το «Κοινό μας Μέλλον» γνωστή και ως Έκθεση Brundtland. Στην έκθεση αυτή έθεσε την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης ως βασική για την προστασία του περιβάλλοντος και έδωσε το εξής ορισμό:

«Η ανάπτυξη η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να διακυβεύει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες».

Ο ορισμός αυτός περιέχει δύο βασικές επιταγές, την ικανοποίηση κατά προτεραιότητα των αναγκών των φτωχών κατοίκων και την ιδέα της ορθολογικής χρήσης και της επιβολής περιορισμών, ώστε να ικανοποιηθούν και οι ανάγκες των μελλοντικών γενεών. Η έννοια της αειφόρου ανάπτυξης, επαναπροσδιορίστηκε με την απόφαση 55/199 της 5ης Φεβρουαρίου 2001 της Επιτροπής Αειφόρου Ανάπτυξης, η οποία προέβλεψε ότι συστατικά μέρη της είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η κοινωνική ανάπτυξη και η οικονομική ανάπτυξη.

Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα;
Η εκμηδένιση των δυνατοτήτων για αυτόνομη διαβίωση

Ας υποθέσουμε ότι οι φόροι, δεν σε έχουν τσακίσει. Έχεις ένα στρέμμα χωράφι, και θέλεις την “ελευθερία” σου, ή είσαι άνεργοι (πολύ πιο πιθανό σενάριο). Σκέφτεσαι να το καλλιεργήσεις και να καλύψεις βασικές ανάγκες διατροφής. Μπορείς να το κάνεις χωρίς νερό; Ασφαλώς όχι. Τα φυτά, χρειάζονται νερό για να μεγαλώσουν. Άρα δεν έχεις καμία δυνατότητα να καλύψεις, κάποιες βασικές διατροφικές ανάγκες. Σου κάνουν με τον έλεγχο του νερού, να ‘τους έχεις ανάγκη’, επομένως υποκύπτεις στις όποιες επιθυμίες τους.

Η ανάγκη να έχεις δικό σου νερό, προκύπτει ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει τοπικό αρδευτικό δίκτυο. Οι γεωργοί, γνωρίζουν καλά, πως λόγω χρεών των ΤΟΕΒ στην ΔΕΗ, το ρεύμα από την τελευταία, δίνεται πολύ συχνά τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου: εκείνη την εποχή, αρχίζουν να λειτουργούν τα αντλιοστάσια, άρα τότε θα έχεις νερό. Είναι πολύ αργά για πολλές καλλιέργειες και σίγουρα επηρεάζει και τις υπόλοιπες π.χ. δεν μπορείτε να ρίξετε λίπασμα. Το τελευταίο πρέπει να συνοδεύεται από πότισμα.

Αν είσαι επομένως “εντός” δικτύου αρδευτικού, έχεις νερό τέσσερις με πέντε το πολύ μήνες και τους υπόλοιπους κάνεις μαγικές τελετές και παρακαλάς τον θεό της βροχής να σε λυπηθεί και να  βρέξει. Αν είσαι εκτός, (το πιο πιθανό), κάθε φορά η δυνατότητα χρήσης νερού εξαρτάται από τις διαθέσεις της εξουσίας. Το να παραμείνει το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας και να μην περάσει στον ολοκληρωτικό έλεγχο του κράτους, είναι ουσιαστική προϋπόθεση για να μπορούμε στο μέλλον να θέσουμε τα θεμέλια μια ανεξάρτητης ζωής. Για αυτό η μάχη για την κατάργηση της κατάπτυστης ΚΥΑ, δεν αφορά τους αγρότες μόνο. Αφορά όλους τους δυνητικά ανεξάρτητους ανθρώπους ή εκείνους που θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν ανεξάρτητοι Η όποια ανεξαρτησία μας προϋποθέτει και τον έλεγχο του νερού από την κοινωνία. Διαφορετικά οι όροι διαμορφώνονται δυσμενώς για τους πολίτες, υπέρω των γνωστών συμφερόντων. Όπως έχει δείξει η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων, το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του.

@Ion Maggos για το orgonodrome.gr